เจ้ากรรมจองเวร (จบ)

รอมาหลายปี บางสิ่งที่กำลังรออยู่ บางสิ่งที่พยามตามติดทุกภพทุกชาติ วันนี้ถึงเวลาของมันแล้ว เวลาเอาคืน
สีฝุ่นสังเกตเห็นว่านอกห้องพระ มีใครยืนอยู่กำลังจ้องมองมาที่ร่างบางอยู่ ตะกุดที่แขวนอยู่ที่ลำคอขาวของสีฝุ่นก็ร้อนขึ้นลวกผิวจนต้องถอดมันออก ร่างบางยืนหอบหายใจหนัก หันไปมองรอบๆ อย่างตื่นตระหนัก เสียงที่ดังขึ้นราวกับว่า มันดังก้องมาจากในหัวของสีฝุ่น
'มึงกลัวเหรอ'
'คนอย่างมึงกลัวเหรอ!!!'
'ทรยศกูมึงยังทำได้!! มึงกลัวอะไร!!'
'มึงต้องตายอิทรายแก้ว!! มึงตาย!! มึงตาย!! มึงตาย!! มึงตาย!! มึงตาย!!!!!!!!!!!!'
"ไม่!!!!! มึงกับกูไม่เคยรู้จักกัน!!!" สีฝุ่นตะโกนออกมาสุดเสียง
'มึงมันชั่ว!! เพราะมึง!!! กูจะทำให้มึงตายโหงเหมือนกู!!'
'กูจะฆ่ามึง!!!! มึงต้องตาย!! ตาย!!!!!!!'