เพลิงรัก หัวใจซาตาน (หนังสือเสียง)

เพราะรักเพื่อน(ผิด)ทำให้ ‘ปาณิสรา’ ยอมไปกับชายแปลกหน้าอย่าง ‘อรรถนนท์’ โดยที่เธอไม่รู้ว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของความรู้สึกที่เรียกว่ารัก แปลกที่แปลกถิ่นต้องทำอะไรที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นชิน ความใกล้ชิดก่อเกิดเป็นความรัก ความเจ้าเล่ห์ที่ปาณิสราไม่มีวันตามอรรถนนท์ได้ทัน

เดี๋ยวก็จูบเดี๋ยวก็หอมเดี๋ยวก็แนบชิดนั่นทำให้หัวใจของสาวน้อยอย่างปาณิสราหวั่นไหว อรรถนนท์อยากเปลี่ยนลูกหนี้ให้เป็นภรรยาและแม่ของลูก ฉะนั้นเขาจึงต้องรุกและรวบหัวรวบหางก่อนที่คนอื่นจะมาช่วงชิงปาณิสราไป



“ชอบพี่ไหม รักพี่บ้างหรือเปล่า”

“ตะ…ตอบไม่ได้” คำถามของอรรถนนท์ทำให้ปาณิสราหน้าแดงก่ำ มาถามกันแบบนี้เธอจะตอบอะไรได้ล่ะ แค่ให้หอมให้จูบแบบนี้ยังไม่รู้อีกหรือไง แม้จะเพิ่งรู้จักกันแต่เธอก็เหมือนจะชอบผู้ชายคนนี้นิดๆ หรือมากกว่าที่คิดก็ไม่รู้เหมือนกัน

“ทำไมถึงตอบไม่ได้ ไม่รู้ใจตัวเองจริงๆ เหรอว่าคิดหรือรู้สึกยังไง”

“มะ…ไม่รู้ค่ะ” ปาณิสราเอ่ยบอกเสียงตะกุกตะกัก

“แล้วตอนที่พี่จูบโกรธไหม ตอบตามจริงห้ามโกหกเพราะถ้าโกหกแล้วพี่จะจับได้ละก็ โทษของการโกหกคือเปลื้องผ้า”

“บ้า…ทั้งการลงโทษ ทั้งคนคิดทะลึ่งพอกัน”

“ตอบคำถามพี่มาก่อน” อรรถนนท์เฝ้าถาม เพื่ออยากได้ยินคำตอบ

“โกรธ”

“จริงหรอ”

“ร้อยเปอร์เซ็น…อุ๊ย!” เสียงอุทานของปาณิสราหายไป เมื่อถูกอรรถนนท์มอบจูบให้อีกครั้ง หญิงสาวหลับตาพริ้มรับสัมผัสนั้นซึ่งก็ไม่ต่างไปจากชายหนุ่ม เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอคิดยังไงกับเขา แต่อยากได้ยินเป็นคำพูดมากกว่า

“โกรธไหม” เมื่อถอนจูบออก คนเจ้าเล่ห์ก็เอ่ยถาม

“โกรธ…” ปาณิสราเอ่ยบอกหน้าตาแดงก่ำกับจูบครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของอรรถนนท์ ใบหน้าและลำตัวของเธอตอนนี้ มันร้อนวูบวาบไปหมดแล้ว บทเรียนในสมองที่อ่านและท่องจำเพื่อจะเข้าห้องสอบมาหลายวันแทบหายไปจากสมอง ถ้าขืนยังเป็นอยู่แบบนี้เธอต้องบ้าแน่นอน คิดกับตัวเองได้ไม่เท่าไหร่อรรถนนท์ก็โน้มใบหน้าลงมาจูบปาณิสราอีกครั้ง

“โกรธอีกไหม…หืม”

“กะ...โกรธ…พี่สิงห์เลิกแกล้งมีนได้แล้วนะ” หญิงสาวหันมาส่งค้อนให้ ใบหน้าแดงก่ำ

“ไม่ได้แกล้ง เพราะพี่ทำไปจากตรงนี้” อรรถนนท์จับมือของปาณิสราไปวางบนตำแหน่งหัวใจของเขา ที่กำลังเต้นตึกตักตึกตัก จังหวะของมันช่างเร็วเหมือนของคนบนตักไม่มีผิด