Don't love you อยากให้รู้ว่า(ไม่)รัก

"พี่ภีม" คนตัวเล็กรีบเรียกชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวออกจากห้องเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินหายไป
"หืม"
"ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่ไปช่วยผมเอาไว้"
"เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย" ภีมถามยิ้มๆ เป็นรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นสำหรับคนมองไม่น้อย เหมือนเขากำลังได้พี่ชายคนเดิมกลับคืนมา
"อะไรเหรอครับ"
"เรากลับมาคุยกันดีๆ ได้มั้ย"
"."
"เหมือนเมื่อก่อน"
"."
"เหมือนตอนที่เราไม่ได้โกรธกันแบบนี้ พี่อยากให้เป็นแบบนั้น ไม่มีการมึนตึงใส่กัน ไม่มีการประชดประชันเกิดขึ้น"
"."
"อื้ม รู้อยู่แล้วว่าคงไม่ได้" ชายหนุ่มแค่นยิ้มเล็กๆ พร้อมสายตาตัดพ้อ เขาคงขอมากไป ตอนนี้อนลัสมองเขาไม่เหมือนคนเดิม คนที่เคยแสนดี เป็นพี่ชาย เป็นที่ปรึกษา เป็นใครอีกคนที่ให้ความไว้วางใจ เป็นอะไรหลายๆ อย่างในชีวิต คงยากที่จะเปลี่ยนแปลงความคิดเหล่านั้น
แต่ช่างเถอะ เขาจะไม่ขออะไรอีก....

.....................

ฝากเอ็นดูพี่ภีมกับน้องอะตอมด้วยนะคะ
รายตอนมีลงที่ readawrite ค่ะ
เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับทางสำนักพิมพ์และหนังสือหมดสัญญา ไรท์จึงนำกลับมาขายในนามของนักเขียนเองนะคะ
สามารถติดตามความเคลื่อนไหวนิยายเรื่องอื่นๆ ได้ที่ แฟนเพจ พราวแสงเดือน
ขอบคุณมากค่ะ