ท่านอ๋องไก่อ่อนอ้อนรักองค์หญิงนางร้าย

"กระหม่อมยินดีรับใช้กงจู่จนตัวตาย หาได้เสียดายชีวิตไม่"
"จบศึกนี้ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างสาสม ที่อยู่เคียงข้างข้ามาโดยตลอด"
ด้านเปี้ยนมู่เฉินนั้นเริ่มหงุดหงิด ที่จู่ๆ ก็มีบุรุษหน้าหยกโผล่มาฉกฉวยเอาผลประโยชน์จากเฉาเยว่ซิน ยังไม่ทันทำผลงานหรือลงมือ เขาก็ร้องขอตำแหน่งจากเฉาเยว่ซิน
"เร็วเกินไปหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ที่จะประทานตำแหน่งสำคัญให้"
ในที่สุดเปี้ยนอ๋องก็ไม่อาจนิ่งเฉยได้ เขาตัดสินใจขัดจังหวะของทั้งสองคน
"ขออ๋องเปี้ยนอย่าทรงคิดมาก ข้าน้อยอวิ๋นปิงเหว่ยติดตามกงจู่มานาน มิได้หวังลาภยศใด ข้าขอสาบานตรงนี้ ว่าสิ่งที่ข้าต้องการ คือการยืนเคียงข้างกงจู่เพียงเท่านั้น จะในฐานะไหน ข้าก็ไม่ติดขัด"
ใบหน้าหยกที่งามดุจแสงจันทรา แตกต่างกับเปี้ยนมู่เฉินที่คมคายและดุดันราวกับดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรง ชายคนหนึ่งกล่าวอย่างจริงใจ แต่อีกคนกลับเริ่มอคติ
"งั้นก็ ... ตำแหน่งขันที"
"นี่ท่าน!"
อวิ๋นปิงเหว่ยชะงักค้าง ไม่นึกว่าผู้เป็นถึงเปี้ยนอ๋องแห่งกงอู๋ จะเอ่ยวาจาสามหาวเช่นนี้ต่อหน้าเขา หากไม่ติดว่ามีองค์หญิงยืนกั้นอยู่ เขาคงชักดาบประลองให้รู้แพ้รู้ชนะไปนานแล้ว

..................

เล่มพิเศษเปิดอ่านฟรีช่วงปลายเดือนมกราคม 2567