เฮียช้าง

"หิวแล้ว"
"กินหนูไหมล่ะ"
"หทัยชนก!"
คนถูกเรียกชื่อยิ้มแหย รู้ดีว่าหากอีกฝ่ายเรียกชื่อจริงของเธอเมื่อไร แสดงว่าอารมณ์เริ่มกรุ่นขึ้นแล้วจริงๆ
"ถ้าไม่กินหนู งั้นเฮียช้างอยากกินอะไร"
"ข้าว" เขาตอบพลางเอนหลังพิงพนักโซฟา "ไข่ดาวไข่เจียวอะไรง่ายๆ ก็เอามาเถอะ"
"หนูก็ไม่ยากนะ"
"นี่เอ็ง..." ดวงตาคมดุเหล่มอง "ทำไมแรด"
"เฮียช้าง!" เธอตะโกนลั่นพร้อมกับพรวดพราดลุกขึ้นยืน "นี่หนู ไม่ใช่แรด...เดี๋ยวก็ใส่ยาพิษให้กินซะเลย" ประโยคหลังพึมพำกัดฟันกรอด
"ไปทำกับข้าวเถอะไป๊ อย่ามาอยู่รกหูรกตาแถวนี้" มือหนายกขึ้นโบกไล่แสดงให้เห็นว่าเริ่มรำคาญ อีกข้างคว้าหมอนอิงไปกอดแล้วปิดเปลือกตาลง
"เฮียจะเอาไข่ดาวหรือไข่เจียว"
"ไข่เจียวแล้วกัน"
"ใส่พริกหรือไม่ใส่"
"ใส่เหมือนที่เคยทำ"
"เอาสุกพอดีหรือเกรียมๆ"
"พอดีๆ"
"เอา..."
"โว้ย!"
**********************
เรื่องสั้นนะคะ [อ่านแป๊บเดียวแต่เขียนน้านนาน]
รบกวนคุณรี้ดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ถ้าไม่ชอบอุปนิสัยนางเอกหรือพระเอกก็ผ่านได้นะคับ
IOS แพงกว่าระบบอื่นเด้อ