ตรวนรักร้าย ใจร้าว

"เธอกับยัยเปรมตกลงอะไรกันเอาไว้ สำหรับเรื่องบ้าๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน!" คำถามที่มาพร้อมแรงกระชากของคนตรงหน้านั้น ส่งผลทำให้เนติมาได้แต่จ้องมองเขาทั้งน้ำตา ยอมรับว่าเธอตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ต่างอะไรกับเขาเลยสักนิด แต่ทำไมเขาถึงได้ทำเหมือนกับว่าเธอคือคนผิด ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอเองก็น่าจะเป็นเหยื่อไม่ต่างอะไรกับเขาเลย
ความทรงจำล่าสุดคือเธอถูกเพื่อนคะยั้นคะยอให้ดื่มเป็นเพื่อน ก่อนสติจะดับวูบไปพร้อมๆ กับคำพูดของเพื่อนที่อาสาพยุงเธอขึ้นไปพักผ่อนยังห้องที่อีกฝ่ายจัดเตรียมเอาไว้ให้ เธอไม่รู้กระทั่งว่าห้องที่ว่านั้นคือห้องของเขา ไม่รู้อะไรเลยกระทั่งตอนนี้
"หนูไม่"
"เธอจะบอกว่าเธอไม่รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเธอมานอนแก้ผ้ารอฉันอยู่บนเตียงเนี่ยนะ ไปหลอกเด็กเถอะ!" ชีวิตที่ผ่านมาเขาเจอคนแบบหล่อนมาก็มาก แต่ไม่เคยเจอคนที่โกหกได้หน้าซื่อตาใสขนาดนี้มาก่อน นั่นมันทำให้อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าเรื่องราวอันน่าเศร้าที่เกิดขึ้นในชีวิตของผู้หญิงคนนี้นั้นเป็นเรื่องจริงหรือแค่ละครฉากหนึ่งที่หล่อนสร้างขึ้นเพื่อเรียกร้องความสงสารจากคนอื่นๆ เท่านั้นกันแน่ นั่นต่างหากที่เขาต้องการจะรู้ให้ได้ และหากทุกสิ่งเป็นจริงอย่างที่คิด เขาคงปล่อยให้ลูกคบกับคนแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ต่อให้หล่อนจะน่าสงสารแค่ไหนก็ช่าง
"ฉันคงให้ได้แค่เงิน จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา!" เสียงแข็งตัดสินใจตัดบท เมื่อเห็นชัดเจนแล้วว่าคนตรงหน้าเลือกที่จะเงียบ ซึ่งความเงียบของหล่อนยิ่งมีแต่จะทำให้เขาโมโหมากขึ้น
"เก็บเงินของคุณไว้เถอะค่ะ เพราะว่าหนูไม่ต้องการ!" ในเมื่อเขาไม่คิดที่จะขอโทษ หรือสืบสาวหาความจริงสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ก็ไม่จำเป็นเลยสักนิด ที่เธอจะต้องทนอยู่ที่นี่นานไปมากกว่านี้ให้เขามาดูถูก หรือตีราคาค่าตัวเธอด้วยเศษเงินของตัวเอง ต่อให้เธอจะจนตรอกก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่คิดจะขายตัว!
"ถ้าไม่ต้องการเงินงั้นเธอต้องการอะไร บ้าน รถ หรือว่าสถานะเมีย! ถ้าเป็นอย่างหลังลืมไปได้เลย เพราะว่าฉันมีคนที่ต้องการจะมอบตำแหน่งนั้นให้อยู่แล้ว และคนที่ว่าคงไม่มีวันเป็นเด็กจอมลวงโลกแบบเธอ!" คำพูดที่มาพร้อมสายตาดูถูกดูแคลนของเขานั้น สร้างความรู้สึกเจ็บปวดให้คนมองไม่น้อยเลย
เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขาเติบโตมาแบบไหนถึงได้หยิ่งทะนงคิดว่าตัวเองดีเกินพอที่จะทำให้ทุกคนบนโลกอยากได้มาครอบครองเป็นเจ้าของ แต่สำหรับเธอแล้ว เขามันก็แค่คนใจร้าย
ที่พรากความสาวของเธอ ไปอย่างป่าเถื่อนมันก็เท่านั้น!