โปรแกรมติดรัก ฟังก์ชันติดเลิฟ

น้ำอิงตกหลุมรักประธานไอทีวัยใกล้สี่สิบโลกส่วนตัวสูง โสด ซิง ซึน เจ้าแผนการ เธอจึงต้องเจ้าเล่ห์วางแผนซ้อนแผนเพื่อได้เขามาเป็นสามี

'น้ำอิง' คบหาดูใจกับ 'คอล' เวลาผ่านไปสิบปีทั้งสองคนตัดสินใจซื้อบ้าน สร้างครอบครัว ก่อนแต่งงานเพียงหนึ่งสัปดาห์แฟนหนุ่มมาสารภาพว่าทำเพื่อนสมัยเรียนท้อง งานแต่งถูกยกเลิก ในเวลาเดียวกันบริษัทที่น้ำอิงทำงานอยู่ถูกซื้อโดยบริษัทไอทียักษ์ใหญ่

น้ำอิงบังเอิญได้ยินและเห็นเหตุการณ์การซื้อขายทุจริตทำให้เธอเข้าไปอยู่ในแผนการของ 'บอสพอร์ช' ประธานไอทีวัยใกล้สี่สิบโลกส่วนตัวสูง โสด ซิง ซึน เจ้าแผนการ อดีตผู้ช่วยอาจารย์ที่น้ำอิงตกหลุมรักเมื่อสิบปีก่อน พอร์ชขอให้น้ำอิงช่วยสืบหาแฮกเกอร์ ขณะเดียวกันเขาก็ขอให้น้ำอิงเป็นแม่ของลูกในอนาคต แม้จะมึนงงแต่เธอก็ตอบรับ หวังว่ารักข้างเดียวในอดีตจะเป็นความรักที่เบิกบานในอนาคต

จากแผนเจ้าเล่ห์ของพอร์ชที่ใช้น้ำอิงเป็นเครื่องมือหวังผลเอาคืนแฮกเกอร์ เรื่องกลับตาลปัตรบอสพอร์ชติดรักฟังก์ชันหัวใจตัวเอง แฮกเกอร์ก็จะจับ เมียก็อยากได้ ลูกก็อยากมี

บทสรุปจะเป็นอย่างไร ใครคือแฮกเกอร์ ใครอยู่ในแผนใครกันแน่?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

พี่พอร์ชเขารู้จักชื่อฉันด้วยเหรอ...แต่เราไม่เคยคุยหรือสนิทกันนี่

"ทำไมอยากตาย" เสียงทุ้มต่ำถามฉันด้วยความเยือกเย็น ฉันกระพริบตาสองที มองไปยังต้นทางเสียง ใบหน้าตี๋ขาวหล่อเหลาราวกับเทพบุตรจ้องมองฉันไม่คลาดสายตาด้วยใบหน้านิ่งขรึม

"ไม่ได้อยากตาย" ฉันปฏิเสธ "แค่..."

เดี๋ยวนะนี่มันพี่พอร์ชนี่ เขามาอยู่ทำไมที่นี่ ไม่สิ! ฉันอยู่ไหนแล้วเขาทำไมยืนอยู่หน้าเตียงฉัน...ตรงนี้

"แค่คิดว่าชีวิตไม่น่าอยู่" ฉันผงกหัวรับ เมื่อพี่พอร์ชพูดขึ้นราวกับอ่านใจได้ ฉันคิดว่าชีวิตไม่น่าอยู่ก็จริง แต่ฉันไม่ได้อยากตายจริงสักหน่อย

"ผมเกลียดที่สุดก็พวกที่หาเหตุผลและข้ออ้าง แต่ไม่คิดปรับปรุงพัฒนาตัวเอง" พี่พอร์ชไม่พูดอะไรต่อ แต่กลับเดินเข้ามาใกล้เตียงที่ฉันพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง มือขาวเรียวยาววางเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวให้ฉัน

"นี่ชุดน้องสาวผม น้ำอิงน่าจะพอใส่ได้อยู่มั้ง" พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป

แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นสิ...

บอสพอร์ชเขาก็ตามติดชีวิตฉันทุกที่ ไม่ว่าเพจส่วนตัว เฟซบุ๊ก ไอจี ไลน์ ข้อความ ความสัมพันธ์คลุมเครืองุนงงนี้คืออะไรกัน...

อยู่ที่ทำงานเขาดูนิ่ง ไม่สนใจ แม้แต่หางตาก็ไม่มอง แต่ในข้อความส่วนตัวเขากลับแบ๊ว หวานแหวว พิมพ์เลี่ยน ภาษาวัยรุ่นอ่านแทบไม่ออก

บางทีฉันก็สงสัยทำไมเขารู้เรื่องฉัน

บางทีเขาก็รู้ล่วงหน้า

บางทีเขาก็รู้เรื่องราวในอดีต