เร้นรักเงาอสูร

"ปล่อยนัทนะพี่เสือ เจ๊เจนนี่!" นักร้องสาวพยายามแกะมือใหญ่ออกจากมือของตัวเองพลางเรียกหาผู้จัดการ

ท่าทางหวาดกลัวของกมลนัทธ์ยิ่งทำให้สรัลวูบโหวง เขาผ่อนแรงมือใหญ่แล้วค่อยๆ เลื่อนมือไปกุมต้นแขนขาวเบาๆ

"อย่าทำแบบนี้กับพี่นะนัท ทำไมถึงได้ทำเหมือนกำลังกลัวพี่แบบนี้ แล้วไหนจะกล้าคืนคีย์การ์ดพี่อีก คิดจะทิ้งพี่ไปเหมือนกับนาเหรอ"

กมลนัทธ์หยุดชะงัก มองหน้าคนพูดนิ่ง นัยน์ตาสีเทาวูบไหวราวกับรู้สึกเสียใจในสิ่งที่เธอ หญิงสาวกัดริมฝีปากด้านในด้วยรู้สึกผิด สิ่งที่เธอทำมันผิดหรือ? เขาโกรธพี่สาวเธอ ไม่พอใจที่เลือกแต่งงานกับคนอื่นจนพาลเอากับเธอ ไม่ใช่เพราะเธอหน้าตาเหมือนกมลนาที่ทิ้งเขาไปจนทำให้เขาไม่อยากเห็นหน้าเธอไม่ใช่หรือ

มันควรเป็นเช่นนั้นไม่ใช่หรือ?

"พี่เสือ...พี่เสือเกลียดนัทไม่ใช่เหรอ"

คนถูกถามเลิกคิ้วด้วยความฉงนใจ จากที่กำลังจะโกรธเพราะถูกอีกฝ่ายแสดงออกอย่างรังเกียจ กลับต้องหันมามองหน้าคนที่เต็มไปด้วยแววตาตัดพ้อ ทว่าหากเขาอ่อนลง กมลนัทธ์คงเลือกทิ้งเขาไปอีกแน่

"เกลียดเหรอ? พี่เคยพูดเหรอว่าเกลียดนัท มีแต่นัทนั่นแหละที่คิดจะทิ้งพี่ไป ทั้งที่เวลาพี่พาลใส่ นัทก็ยังแอบมาดูแลพี่ แต่มาตอนนี้กลับมาคิดจะทิ้งพี่ไป อย่าคิดว่าพี่จะยอมง่ายๆ นะนัท พี่จะให้นัทรับผิดชอบ"

"รับผิดชอบบ้าอะไรของพี่เสือ นัททำอะไรผิดถึงต้องมารับผิดชอบ"

"ก็เพราะนัทพาผู้ชายคนนั้นเข้ามาในชีวิต"

"พี่โจน่ะเหรอคะ เขาเป็นรุ่นพี่ตั้งแต่สมัยเรียน แล้วนาเองก็รู้จักพร้อมๆ กับนัท ไม่ใช่นัทรู้จักคนเดียวซะหน่อย พี่เสือจะมาโทษว่านัทเป็นคนแนะนำให้นากับพี่โจรู้จักกันไม่ได้นะ แล้วเรื่องแต่งงานก็เป็นเรื่องของคุณแม่กับนา นัทไม่ใช่ไม่พยายามช่วยพี่เสือ แต่นาตัดสินใจทำตามคุณแม่ ถ้าพี่เสืออยากจะโทษก็ต้องโทษคนอื่น แต่ไม่ใช่นัท นัทจะไม่ไปรับผิดชอบอะไรหรอกนะ ยิ่งจะให้นัทมาเป็นตัวแทนของนายิ่งเป็นไปไม่ได้ นากับนัทถึงจะเป็นฝาแฝดกัน หน้าตาเหมือนกันยังไง แต่เราก็แทนกันไม่ได้ พี่เสือได้ยินไหมว่ามันแทนกันไม่ได้"

"พี่ไม่สน คืนนี้พี่ต้องเห็นนัทที่คอนโดฯ ถ้าพี่ไม่เห็น...นัทจะได้รู้ว่าพี่ทำอะไรบ้าๆ ได้บ้าง"



. . . . . . . . . . .



'กมลนัทธ์' ไม่เคยคิดว่าพี่ชายข้างบ้านแสนดี

จะกลายเป็นอสูรร้ายเพียงเพราะ...การแต่งงานของพี่สาวฝาแฝด

จริงอยู่ที่เขาและ 'กมลนา' เคยเป็นคนรักกันมาก่อน

แต่การเอาเธอไปรับผิดชอบในสิ่งที่ไม่ได้ก่อ...

มันถูกต้องแล้วหรือ!?

'สรัล' รู้ว่าสิ่งที่ตนทำก็แค่คนพาล

เป็นเพียงอสูรร้ายในสายตาแม่น้องน้อยข้างบ้าน

แต่เพราะงานแต่งงานบ้าๆ นั่นที่จะทำให้เธอทิ้งเขาไปอีกคน

เขาเสียคนรักไปแล้ว...

เขาต้องเสียเธอไปอีกคนหรือ!?

ไม่ยอม...

เขาจะไม่ยอมเสียแม่น้องน้อยไปเด็ดขาด

ทว่า...เพราะการแต่งงานครั้งนั้น

พี่ชายที่แสนดีจึงกลายเป็นอสูรร้าย

แม่น้องน้อยที่แสนน่ารักก็พยายามหนีหน้า

หนึ่งคนที่แอบรักมาเกือบสิบปี

กับอีกหนึ่งที่ไม่รู้ใจตัวเอง

ทั้งคู่จะสามารถบอกความรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ไหม?

กว่าจะรู้ตัว...รู้ใจตัวเอง...

จะสายเกินไปหรือเปล่า...?