ปรางนรี คนนี้ของคุณปืน

ยอมถูกเก็บซ่อนในมุมลับก็เพราะรัก คนใช้ในบ้านอย่างเธอได้มีโอกาสอยู่เคียงข้างแม้ในเงาก็ดีเท่าไหร่แล้ว รอวันเขาเบื่อและเขี่ยทิ้งไป 

---------------------------------
"ถ้าคุณปืนบอกให้อยู่ปรางก็จะอยู่รอ แต่ถ้า..."

"ถ้าอะไร" เสียงทุ้มถามข้างหูระหว่างรอคำตอบจากคนช่างเอาใจก็ดูดเม้นผิวเนียนบนต้นคอที่เขาหลงไหลจนได้ยินเสียงหวานครางกระเส่า

"อื้อ ถ้าสั่งให้ไปปรางก็จะไปไม่อยู่ให้เกะกะคุณปืน อ๊ะ!"

คำอุทานข้างท้ายหลุดออกมาเมื่อฟันคมของเขากัดเบา ๆ บนผิวเนื้อบอกชัดว่าเธอต้องทำอะไรขัดใจอีกแน่

"อือ ไม่อยากเห็นหน้าวันไหนผมจะบอกเอง"

------------------------------------
"อย่าคิดจะมีชู้"

ยืดตัวขึ้นสูงมือแข็งแรงจับข้อเท้าบางทั้งสองข้างวางพักทิ้งไว้บนบ่าแกร่งแล้วกดจูบผิวขาวนวลย้ำ ๆ ก่อนงับด้วยฟันคมเป็นการลงโทษจนได้ยินเสียงร้องประท้วง

"อื้อ เหมือนที่คุณปืนกำลังทำเหรอคะ"

มุมปากหยักกดลึกให้แม่ตัวดีที่กล้าตำหนิเขา นี่ครั้งแรกเลยมั้ง เขาหยัดสะโพกจ่อแท่งเนื้ออุ่นร้อนเข้าหากึ่งกลางกายโดยที่มือทั้งสองข้างยังขึงข้อเท้าเธอแน่น ค่อย ๆ กดตัวตนเข้าลึกกลั้นอารมณ์เพราะอยากปรามคนอวดเก่ง

"กับรักษ์ที่แต่งงานออกหน้า ใครเขาเรียกชู้"

ทันได้เห็นตากลมหวานกะพริบปริบ ๆ ไล่น้ำตา ปากอิ่มนั่นเบะเหมือนเด็กน้อยก่อนเจ้าตัวจะเอียงหน้าแนบกับหมอนไม่สบตา

"มองผม!" ปริญกดตัวตนลึดรวดเดียวในจังหวะโน้มตัวลงไปหาคนใต้ร่างมือใหญ่จับบังคับปลายคางคนดื้อให้หันมามองกัน

"อื้อ ปรางไม่อยากเห็นหน้าคุณปืน" เธอยกมือที่ถูกมัดกันระหว่างอก

"จำไว้จะเป็นเมียจะเป็นชู้ปรางก็เป็นของผมคนเดียว"

***นิยายเรื่อง ปรางนรี คนนี้ของคุณปืน
เป็นเรื่องสั้น ไม่มีปมอะไรมากมายอ่านได้เรื่อย ๆ ทดลองอ่านก่อนซื้อนะคะ