ฮัลโหลยัยรอยยิ้ม

รอยยิ้มของเขา หาไม่ยากแต่เป็นรอยยิ้มเพื่อปิดซ่อนอารมณ์แท้จริง
รอยยิ้มของเธอ หายากแต่เป็นรอยยิ้มที่มีเพียงความสุขสุดหัวใจเท่านั้น




"งั้นก็เอาไปสิ"

เขาทำเหมือนจะยื่นให้แต่พอมายด์ยื่นมือออกไปรับ โฟนก็สะบัดเงินใส่หน้าเธอทันที
มายด์หลับตาลงเมื่อเงินลอยมาปะทะหน้าแล้วร่วงหล่นลงบนพื้น
พอลืมตาขึ้นอีกครั้งเธอมองหน้าเขาก็ได้เจอสายตาดูแคลนและเหยียดหยัน

"เก็บสิ อยากได้มากไม่ใช่เหรอเงินน่ะ"

มายด์ไม่พูดอะไรสักคำ ก้มลงมองเงินพวกนั้นแล้วนั่งลงเก็บต่อหน้าเขา
โฟนมองอย่างนิ่งงันไม่คิดว่าเธอจะทำจริง
เขาคิดว่าการกระทำของเขาจะยั่วยุให้เธอโกรธและเข้ามาตบเขาแทน
แต่พอเธอทำแบบนี้มันทำให้เขาผิดคาดไปเยอะเลย

"แล้วถ้าอยากใช้บริการต่อ คิดเท่าไหร่"

"....."

"ไหน ๆ เราก็เคย ๆ กันแล้ว จะได้มาช่วยอุดหนุนเธอไง"

"....."

เขามองมายด์ที่จ้องมองเขาด้วยดวงตาที่แดงเรื่อก่อนจะมีน้ำตาไหลออกมา
เขาบอกตัวเองให้รู้สึกสะใจที่ทำให้เธอเจ็บปวดบ้างได้แล้ว
เพราะเขาเจ็บตั้งแต่เห็นผู้ชายคนนั้นมาส่ง
เจ็บตั้งแต่มายด์เรียกเป็นเงินและยังก้มลงเก็บเงินที่เขาปาใส่เหมือนเป็นการตบหน้าเขา

"ออกไป..."

+ + +

"เธอคิดว่าฉันจะกลับไปเพื่อช่วยเธอเหรอ"

เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึกต่อเธอ
มันดูทั้งเย็นชาและห่างเหินไปจากเดิมมาก มายด์หน้าซีดลง

"ฉันไม่กล้าคิดแบบนั้นอยู่แล้ว นายเกลียดฉันนี่นา"

"ใช่ ตอนนี้ฉันก็ยังเกลียดเธออยู่"
"....."

+ + +

จากคนที่รังเกียจที่สุดกลับกลายเป็นคนที่รักที่สุด...


พี่น้อง3ฟ คนที่สอง (โฟน )