เด็กดื้อคนโปรดของนายมาเฟีย

มาเฟียอย่าง "เขา" มีแต่คนเกรงกลัว แต่ "เธอ" นอกจากจะไม่กลัวเขาแล้วยังดื้อรั้นและพยศ เถียงคำไม่ตกฟาก เด็กดื้อแบบนี้มันน่าถูกปราบให้หายดื้อนัก
*********

"เธอได้ค่าจ้างวันละเท่าไหร่"
"ถามทำไม"
"ฉันให้ล้านหนึ่งแล้วกินข้าวกับฉัน อิ่มแล้วค่อยกลับไปทำงาน"
"ท่าจะบ้านะคุณ รวยมากมั้ง" ฟ้าลดาพูดน้ำเสียงประชดประชันที่เขาจะจ้างเธอล้านหนึ่งเพื่อแค่ให้เธอนั่งกินข้าวกับเขา
"ก็รวยพอที่จะซื้อห้างนี้ได้" ฟ้าลดาชะงักกับคำพูดหน้าตายของคนตรงหน้า ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่น
*********

"ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้น" คิ้วเข้มของมาเฟียเริ่มขมวดเข้าหากันเมื่อโดนคนตรงหน้ากล่าวหาว่าแก่
"ก็ถ้าคุณอายุมากกว่าฉัน ฉันก็จะเรียกคุณว่าลุง" ฟ้าลดาพูดลอยหน้าลอยตากับลูคัสเมื่อรู้ว่าเขาไม่ชอบที่เธอเรียกเขาว่าลุง
"ไม่เรียกลุงเอาเท่าไหร่ สิบล้าน หรือยี่สิบล้านดี" ถึงจะไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้โกรธถึงจริงจัง
*********

"เด็กน้อย เธอกำลังเล่นอยู่กับไฟ"
"ฉันอยากถูกไฟแผดเผา"
ไม่ว่าลูคัสจะพูดขู่อะไรเธอก็จะสวนกลับมาทุกครั้ง
"ถ้าคุณเป็นไฟ...ฉันจะเป็นเชื้อเพลิง"
"เธอเมาแล้วนอนเถอะ" ลูคัสถอนหายใจออกมาเพื่อข่มอารมณ์แล้วดึงมือเล็กที่ลูบอกแกร่งเขาอยู่ให้ออกห่าง
"คุณป๊อดนี่นา" คำพูดดูถูกทำให้มาเฟียหนุ่มถึงกับคิ้วกระตุกที่เธอท้าทายเขา
"อยากเจ็บตัวจริงๆสินะ"
*********

"ฉันไม่เข้าใจคุณเลยคุณลูคัส เรามีอะไรกันก็จริงแต่คุณจะให้ฉันมาอยู่กับคุณในฐานะเมียทำไมเพราะว่าเราไม่ได้รักกัน หรือว่าคุณจะบอกว่าคุณรักฉันคะ" ฟ้าลดาถามขึ้นมาด้วยความเข้าใจและไม่ได้คาดหวังว่าจะให้เขาพูดคำว่ารักออกมา
"อยู่กันไปก็รักกันเอง"
"..."
"ฉันทำให้เธอรักฉันได้ไม่ยากหรอกฟ้าลดา"
*********

***แนะนำให้ซื้อผ่านเว็บเพื่อที่จะได้ราคาที่ถูกกว่านะคะ***
***โหลดตัวอย่างอ่านก่อนกดซื้อนะคะเผื่อไม่ใช่แนว***
หากชอบฝากกดหัวใจและรีวิวเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ