โพลารอยด์ | โพลารอยด์

เขาเอ่ยปากว่าจะพกกล้องโพลารอยด์มาโรงเรียนทุกวันตลอดปีนี้ และบอกกับทุกคนว่า มันคือการบันทึกความทรงจำช่วงสุดท้ายในวัยมัธยมที่ชัดเจนที่สุด ส่วนตัวเธออยู่นอกเหนือทุกสิ่งที่เขาเลือกถ่าย

..

วนาย้ายมาที่โรงเรียนนี้ตอนกลางเทอมสองของม.5 ท่ามกลางเสียงซุบซิบว่าเป็นลูกเศรษฐีตกอับ หลังจากทำงานพิเศษจนหลังขดหลังแข็ง วนาทำได้แค่ทิ้งตัวลงนอนกับฟูกยางพาราหนืดตัวแล้วภาวนาให้พายุร้ายลูกนี้ผ่านไปเสียที

ธาราโอบนั่งอยู่ที่ที่นั่งหน้าสุด รูปหล่อ สุภาพ อัธยาศัยดี เขาสวมนาฬิการาคาแพงแบบเดียวกับที่พ่อของวนาเคยใส่ เขาส่งยิ้มให้เธอทุกครั้งแม้ว่าเธอจะไม่เคยตอบรับ

อย่าหลงกลนั้น วนาบอกตัวเอง โลกของเธอไม่มีที่ว่างพอให้เรื่องแบบนี้ ที่เธอต้องทำมีแค่เอาชีวิตรอดจากความยากจนในแต่ละวันไปให้ได้ ไม่มีเรื่องความรักอะไรให้คิดทั้งนั้น

แต่สิ่งนั้นยากขึ้นไปอีกเท่าตัวเมื่อวันแรกของเทอมใหม่ โอบนั่งลงตรงที่นั่งแถวสุดท้ายของห้อง ที่นั่งข้าง ๆ เธอ พร้อมกับกล้องโพลารอยด์ในมือ

ดวงอาทิตย์ดวงนั้นพาตัวเองเข้ามาอยู่ใกล้ดาวพลูโตโดยไม่มีเหตุผล