จอมใจจิรัฐิติกาล

โปรย…
เขา…จิรัฐิติกาล
เพราะต้องรับช่วงต่อกิจการทั้งหมดจากบิดาที่กำลังวางมือจากธุรกิจทั้งขาวและเทา เขาจำเป็นต้องเข้าไปดูด้วยตัวเองสักครั้งถึงจะวางใจ
เธอ…กมลกานต์
เพราะชีวิตที่ต้องดิ้นรน และยังถูกผู้มีพระคุณขายให้กับเสี่ยบ้าตัณหา เพื่อที่จะหลุดพ้นจากวงโคจรอุบาทว์ เธอจำต้องทำทุกวิถีทางให้ตัวเองเดินออกมาจากขุมนรกอันเลวร้าย และฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน

จุดเริ่มต้นระหว่าง เขา และ เธอ…

“นี่เธอ!” จิรัฐิติกาลตวาดเสียงลั่นอย่างเอาเรื่อง เรียกความสนใจจากทุกสายตาให้มองเป็นจุดเดียว

“ขอโทษครับท่าน เธอยังใหม่เลยเสียมารยาทไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะครับ” เสี่ยดำรงที่มองอยู่ตั้งแต่แรกรีบเดินมาหมายจะกันตัวสาวน้อยให้ออกห่าง ในเมื่ออีกฝ่ายไม่คิดจะสนใจกัน งั้นเขาจะจัดการเอง

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู กมลกานต์ก็ยิ่งกลัวจนตัวสั่น สองแขนเผลอโอบรอบต้นคอของชายหนุ่มที่เธอนั่งบนตักของเขายิ่งสนิทแนบแน่น

“คุณคะ ช่วยหนูด้วย” เธอกระซิบบอก หวังว่าเขาจะสนใจสักนิด

เมื่อถูกเกาะหนึบจากสาวแปลกหน้า เขาเริ่มอึดอัดและดึงแขนเรียวเล็กออก สีหน้าเริ่มขุ่นมัวที่อีกฝ่ายล้ำเส้นมากเกินไป ต่อมาได้ยินเสียงของเธอสั่นไหว ราวกับกลัวอะไรบางอย่าง เขาถึงกับขมวดคิ้ว อยากจะฟังอีกทีให้แน่ใจ

“เธอว่าอะไรนะ” เขากระซิบที่ข้างหูสาวน้อยให้ได้ยินเพียงแค่สองคน รู้สึกได้ถึงสายตาของเสี่ยดำรงที่มองมาอย่างไม่ค่อยประสงค์ดีต่อคนในอ้อมกอด

“ร่างกายนี้หนูขอยกให้คุณ ขอแค่หนูได้อยู่ใต้ปีกของคุณ ขอแค่คุณช่วยปกป้องและคุ้มครองหนู หนูขอแค่นี้จริงๆ ค่ะ”