เลวกว่านี้ต้องผัวพี่แล้วครับ

ศักดิ์ศรีงั้นเหรอ ศักดิ์ศรีมันใช้ซื้อข้าวกินได้ไหม มันใช้จ่ายค่าน้ำค่าไฟได้หรือเปล่า คนที่จนตรอกอย่างผมมองข้ามคำว่าศักดิ์ศรีไปนานแล้ว ผมทำได้ทุกอย่างขอแค่ให้ได้เงินมา [จบดี ไม่มีนอกกายนอกใจ]

เทวินทร์

นายเทวินทร์ ปัญญาวิวัฒน์ หนุ่มหล่อที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั่วทุกสารทิศ ลูกชายมาเฟียที่ทรงอิธิพลที่สุดของประเทศ เขากำลังจะเข้ารับตำแหน่งขึ้นเป็นใหญ่แทนผู้เป็นพ่อ นิสัยนิ่งขรึม แต่พูดมากปากร้าย (เฉพาะแค่กับคนที่ชอบ) และที่สำคัญโหดเลวมาก อายุ25ปี



ดีเซล

นายนพดล สิงห์เลิศราช หนุ่มหล่อนักเลงหัวไม้ที่ชอบสร้างเรื่องให้ครอบครัวไม่เว้นแต่ละวัน เรื่องตีรันฟันแทงคืองานถนัดของเขา ฉลาดเป็นกรดแต่เน้นใช้กำลังมากกว่าสมองยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก นิสัยใจร้อน ปากร้าย แต่รักใครรักจริง อายุ18ปี



เดย์ไทม์

นายทิวากร สิริโชติการ์ต เพื่อนรักของเทวินทร์ที่คอยซัพพอร์ตและอยู่ข้างๆ เทวินทร์เสมอ ถึงเขาจะไม่ใช่มาเฟียแต่ครอบครัวของเขาก็ทรงอิทธิพลและรวยลำดับต้นๆ ของประเทศไม่ต่างกัน นิสัย ใจเย็น พูดเพราะ (แค่กับคนที่อยากพูด) อายุ25ปี

.

.

สปอยเนื้อหาบางฉากบางตอน

Part 1

"กูซื้อมึงมาแล้ว เพราะฉะนั้นมึงเป็นของกู" เออ!! ย้ำจังนะ ซื้อๆ เหี้ยไรก็ไม่รู้ ตกลงกันเองทั้งนั้นพวกคนรวยนี่มันสุดยอดเลยนึกจะซื้อชีวิตใครก็ซื้อทำอย่างกับซื้อวัวซื้อควาย

"อืม ชีวิตกูมีค่าแค่300,000เองหนิ ถ้ากูทำงานนี้สำเร็จคิดจะขายกูต่อให้คนอื่นก็เรียกสัก10ถึง20ล้านบ้างนะ" ทีงี้ทำนิ่งมันคงคิดว่าขายแพงขนาดนั้นผมคงจะขายไม่ออกล่ะสิ หรือไม่จบงานนี้มันอาจจะฆ่าผมให้ตายๆ ไปเลยล่ะมั้ง

"หึ ชีวิตเด็กติดยาแบบมึงให้ฟรียังไม่มีใครอยากได้เลย อ่ะนี่!!"

.

Part 2

"แล้วไอ้เอเอ็มล่ะ?"

"ผัวมึงยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ยังเสือกถามหาคนอื่นอีก" แล้วดูปากมันครับ พูดจาไม่เคยจะเข้าหู พูดดีเป็นแค่ตอนจะเอาหรือไงวะไอ้ฟาย!! เอ่อ ด่าได้แค่ในใจแหละเดี๋ยวมันจะเปลี่ยนใจไม่พาผมไปซะก่อน

"ก็ปกติเห็นลูกน้องมึงตามติดตลอด"

"ไม่อ่ะ แค่ไปโรงเรียนเอง กูอยากไปกับมึงสองคน"

"หื้ม คิดอะไรกับกูอ่ะเปล่า"

"คิด!! คิดว่าเมื่อไหร่มึงจะขึ้นรถ หรือมึงรอกูเปิดประตูปูพรมแดงก่อนไหม ฮะ!! เร็ว!!"

.

Part 3

"เหนื่อยจังวะ ขอกอดหน่อยสิ" มันเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปสวมกอดต่อหน้าบอดี้การ์ดมากมาย

"ทำอะไรเนี่ย ลูกน้องมึงมองใหญ่แล้ว อายเขา"

"ทำไม แค่กอดเมียมีอะไรให้อาย แล้วไปนอนอีท่าไหนตามตัวถึงมีแต่รอยยุงกัดเนี่ย ไหนยุงตัวไหนกัดมึงกูจะเอาเลือดหัวมันออกให้หมดเลย" มันมองสำรวจตัวผมพร้อมจับผมหันไปมา

"ทำงานหนักจนเพี้ยนไปแล้วหรือไง?"

"ไม่รู้ล่ะ ร่างกายมึงกูมีสิทธิ์ทำรอยได้แค่คนเดียวเท่านั้น"

กาลเวลาเปลี่ยนคนเราก็เปลี่ยนเหมือนกันจ้า พอหลงเขาขึ้นมาก็หวงเขาแม้กระทั่งกับยุงเนื้อหามีดราม่าเท่ามดกัด เน้นไปทางตลกขบขันรักหวานซึ้งสไตล์ซาฟารี ไม่มีนอกกายนอกใจ จบดีพระนายรักกันปานวันสุดท้ายของชีวิต แต่ว่าระหว่างทางอาจจะสาหัสเล็กน้อย ไม่เป็นไรค่ะ ไรท์พร้อมเป็นแพทย์สนามลงพื้นที่รักษาทุกคนเอง อ่ะล้อเล่น จบดีเหมือนพ่ายรักหิรัญเหมือนสยบร้ายพ่ายเอเลนค่ะ ปล.พระเอกเรื่องนี้ความจริงแล้วไม่ใช่คนแต่มันคือไอ้โบ้ ไอ้โบ้ที่หางโผล่ไวเวอร์ ใครไม่อ่านคือพลาด