บุตรสาวอนุสู่พระชายา เล่ม 4

โม่จิ่งยี่ที่ฟื้นขึ้นมารู้สึกไม่คุ้นเคยกับแสงที่แยงตาเล็กน้อย ประกอบกับเสียงร้องไห้ของนางและร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บ สิ่งเหล่านี้ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น
มู่หยิ่งซียกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา มองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง "โม่จิ่งยี่ ท่านยังรู้สึกว่าไม่สบายตรงไหนหรือไม่?"
เขามองไปทางนาง คิ้วยังคงขมวดแน่นมากกว่าเดิม ยกมือขึ้นมานวดที่ระหว่างคิ้วด้วยความคุ้นชิน เพียงแค่ขยับมือ ก็ทำให้กระทบกระเทือนไปถึงบาดแผล สูดลมหายใจเพราะความเจ็บ นางกดมือของเขาไว้ทันที ห้ามไม่ให้เขาขยับเขยื้อน "อย่าขยับ ทั่วทั้งร่างกายของท่านมีแต่บาดแผล นอนนิ่ง ๆ ไว้!"
"เกิดอะไรขึ้น? เจ้าเป็น...ใคร?"
หลายวันมานี้ยาที่นางต้มให้เขาดื่มมีผลในการช่วยกำจัดเลือดที่คั่งในศีรษะ คาดไม่ถึงว่าเมื่อเขาฟื้นขึ้นมา กลับเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด