จุมพิตชากุระ

"มาช้า" เขาต่อว่าพลางซุกไซ้แก้มนุ่ม จินตปาตีดิ้นหนีและดันอกกว้างเอาไว้

"ไม่ต้องทำแบบนี้เลยนะไอ้มาเฟียชีกอ สัญญาอะไรไว้ไม่เคยทำได้" เธอบ่นขณะเบือนหน้าหนีจมูกโด่งและริมฝีปากอุ่น ที่เคลื่อนไหวบนพวงแก้ม แต่โยชิก็รู้ทางตามติดทันตลอดไม่ว่าเธอจะหลบเลี่ยงไปทางไหน

"แต่มีอยู่อย่างที่ความต้องการฉันไม่เคยเปลี่ยน" เขาบอกเสียงพร่ามือจับปลายคางมนตรึงไว้กับที่ ดวงตาคมสบดวงตากลมใส จินตปาตีเห็นความเร่าร้อนต้องการในดวงตาเขาก็ใจสั่น

"อะอะไรคะ" เธอถามเสียงตะกุกตะกัก โยชิคลี่ยิ้มไล้ปลายนิ้วบนผิวแก้มแล้วฝังจมูกลงไป หญิงสาวมัวจดจ่อกับคำตอบจึงหลบไม่ทัน

"ปล้ำเธอทำเมีย" เขายิ้มใส่ตากลมที่ขยายกว้าง ริมฝีปากอิ่มเตรียมเผยอค้าน แต่เขาก็ปิดคำถามด้วยริมฝีปากร้อน บดเคล้าและเล็มอ่อนโยน ความอ่อนหวานซ่านทรวงทำให้เธอเผลอตัวจูบตอบเขา

"ให้ปล้ำได้หรือยัง" เขากระซิบถามข้างหูและขบเม้มเบาๆ เพื่อปลุกเร้าความปรารถนาของเธอให้ลุกโชนขึ้น ตามมาด้วยจุมพิตแสนหวานที่ทำเอาเธอสะท้านไปทั้งทรวง