เมียตกอับ

'เรืองทรัพย์' จำได้แม่นว่า 'พริ้มนับพราว' คือ 'ตัวหายนะ'

ในอดีตหล่อน 'ตั้งใจท้อง' เพื่อจับผู้ชายรวยจนเขาเกือบซวยหมดอนาคต

หล่อนเรียกร้องสิทธิ์ทั้งๆ ที่อายุเพิ่งจะ 'สิบห้า' ด้วยกันทั้งคู่!

เงินมหาศาลกับวิวาห์หรูเลิศเป็นสิ่งที่หล่อนปรารถนา

ทว่าสิ่งที่หล่อนได้ไปคือ 'ขุมนรก' ที่เขายิบยื่นให้

สิบล้านแลกกับ 'อิสรภาพ!'

สิบล้านแลกกับ 'การเอาเด็กออก!'

สิบล้านแลกกับ 'โละหล่อนออกจากชีวิต!'

หล่อนต่ำต้อย 'แต่เขาสูงเสียดฟ้า'

เส้นทางรักของเทพบุตรกับ 'ผู้หญิงเกรดล่าง' ไม่อาจบรรจบ

ริจะใช้เรือนร่างไต่เต้าก็ต้องแลกกับ 'ชีวิตตกอับ'

ทะเบียนสมรสหล่อนจะไม่มีวันได้มันไปครอบครอง!

-----

"เผื่อคุณจะลืมไป ก่อนที่ฉันจะเจอคุณ ฉันก็เลี้ยงลูกของตัวเองได้โดยไม่ต้องพึ่งเงินของคุณแม้แต่บาทเดียว"

แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายถูกปลดออกจากนิ้ว ก่อนหล่อนจะวางไว้บนโต๊ะกระจกทรงเตี้ยตรงหน้าเขา มันเป็นการประกาศว่าหล่อนพร้อมจะทิ้งทุกอย่างที่เรืองทรัพย์ประเคนให้แล้วเลือกลูก เลือกอิสระ

"ฉันเลือกอิสระค่ะ" พริ้มนับพราวเน้นย้ำ ขณะที่เรืองทรัพย์นั่งแทบไม่ติดที่ เขาอ่านเกมผิดไป หลงคิดว่าชีวิตอัตคัดจะทำให้หล่อนเลือกเงิน

ทว่าไม่ใช่

หล่อนพร้อมจะจนและกลับไปปากกัดตีนถีบเหมือนเดิม

"งั้นก็ไสหัวไป" เศรษฐีหนุ่มชี้นิ้วกราด คาดไม่ถึงว่าฐานะเมียเก็บที่เขายัดเยียดให้พริ้มนับพราวจะจบลงเร็วปานนี้ นี่ยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของสองปีเลยด้วยซ้ำ

อยากกลับคำแทบตายว่า 'พูดเล่น' แต่คนอีโก้สูงมีหรือจะยอมพลิกลิ้น เรืองทรัพย์ไม่ยอมกลืนน้ำลายตัวเองเด็ดขาด

ก็แค่นางบำเรอคนเดียว ก็แค่สาวใช้ทระนงตนคนหนึ่ง ขืนหล่อนอยู่ใกล้ตัวต่อไปมีหวังเขาบีบคอหล่อนตาย!

"คุณจะกลั่นแกล้งฉันต่อไปอีกหรือเปล่าคะ"

"หมายถึงอะไร"

จากอารมณ์เหนือกว่าตอนนี้มันกำลังจะเดือดปุดๆ หล่อนจนแต่หล่อนก็ยังไม่เจียมเหมือนเดิม

"คุณเคยขู่ไว้ว่าจะใช้อำนาจทั้งหมดที่มีทำให้ฉันสมัครงานที่ไหนไม่ได้อีก คุณยังจะทำอยู่ไหม" สรรพนามเรียกก็เปลี่ยนไปกระทั่งหัวใจของเรืองทรัพย์แทบรับไม่ได้ ความห่างเหินเกิดขึ้นแล้ว วันคืนหวานหยดบนเตียงหรูกลายเป็นเพียงความทรงจำแย่ๆ ก็เท่านั้น

"การศึกษาต่ำแบบเธอจะทำอะไรได้"

ก้อนแข็งๆ ถูกกลืนลงคอ พริ้มนับพราวเจ็บเจียนกระอักหากน้ำตาไม่ไหลสักหยด หล่อนเก่งจริงๆ ที่สั่งความรู้สึกตัวเองได้ ไม่งั้นเรืองทรัพย์คงหัวเราะเยาะหล่อนด้วยความสมเพช

"ก็ทำเท่าที่ทำได้นั่นแหละค่ะ อาจไม่ได้สุขสบายอะไรนัก แต่ที่แน่ๆ มันมีศักดิ์ศรีกว่าการอยู่กับคุณก็แล้วกัน"

"พริ้ม!"

เรืองทรัพย์ถึงกับดีดตัวลุกขึ้นยืนจากโซฟา โกรธสุดขีดเมื่อโดนฉะไม่ไว้หน้า บัดนี้สตรีที่เคยอยู่ใต้อาณัติกำลังจ้วงความรู้สึกเขาด้วยคำพูด

"ความจริงทั้งนั้น"

-----

"ตอนคุณบอกกับฉันว่าคุณไม่มีอำนาจ ไม่มีเงิน ยังต้องขอพ่อคุณอยู่ คุณรับผิดชอบฉันไม่ได้หรอก แล้วตอนนี้ล่ะคะ คุณมีครบทุกอย่างแล้ว มันมีสักเสี้ยวนึงไหมที่คุณอยากจะรับผิดชอบความผิดพลาดที่คุณก็มีส่วนร่วม"

น้ำเสียงหล่อนกล้ำกลืนนั่นก็เพราะความจริงทำให้เจ็บปวดจนน้ำตาไหล

เรืองทรัพย์มีทุกอย่างแล้วแต่สิทธิ์ของหล่อนเป็นแค่อีตัว เป็นเพียงสาวใช้ เกียรติและศักดิ์ศรีของหล่อนไม่ควรค่ากับบุตรชายของผู้ลากมากดี

เลือดสลัมคงเทียบเคียงกับผู้หญิงโปรไฟล์ดีไม่ได้

เหนื่อยหน่ายก็ชี้นิ้วไล่หนี พออยากได้ที่ระบายอีกก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้หล่อนกลับคืน

"ฉันเกลียดเด็กนั่น" เรืองทรัพย์พูดตรงๆ

"ทำไม..."

แม้พอทราบพริ้มนับพราวก็อยากได้ยินจากปากของเรืองทรัพย์ชัดๆ

"เธอเห็นมันดีกว่าฉัน"

"ก็เขาเป็นลูก"

กิริยาเบือนหน้าหนีฟ้องว่าหัวใจของเรืองทรัพย์เต็มไปด้วยคำว่า 'อิจฉา'

-----

:: หมายเหตุ ::

- โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อเด้อ ไม่ตรงไทป์จะได้ไม่รู้สึกเสียดายเงินค่ะ หรือทดลองอ่านรายตอนใน readawrite ค่ะ

- ท่านไหนที่เคยอ่านออนไลน์มาแล้ว รบกวนอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น เพราะมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาหลายจุดค่ะ

- ฉบับนี้เจตรวจคำผิดเอง ต้นฉบับผ่านพิสูจน์อักษรจะอัปแก้ไขให้ในภายหลัง

- ระบบ apple ios กดซื้อผ่าน safari หรือ www.mebmarket.com เพื่อราคาที่คุ้มค่ากว่า แล้วค่อยกลับมาอ่านในแอปพลิเคชัน meb นะคะ