เถรคาถา ภาษิตอันเป็นคติสอนใจของพระเถระต่าง ๆ ฉบับแปลโดยอรรถและแปลโดยยกศัพท์

เถรคาถา ว่าด้วยภาษิต อันเป็นคติสอนใจของพระเถระต่าง ๆ มากถึง 238 รูป เป็นคัมภีร์ในขุททกนิกาย และเป็นส่วนสุดท้ายของคัมภีร์สุตตนิบาต
คำว่า เถระ เป็นตำแหน่งที่ใช้เรียกพระภิกษุผู้ใหญ่ที่อุปสมบทเกินกว่า 10 พรรษา คำว่า คาถา หมายถึง กวีนิพนธ์ หรือคำประพันธ์ประเภทร้อยกรองในภาษาบาลี
เถรคาถา เป็นคำร้อยกรองที่ประพันธ์โดยพระเถระผู้สาวกของพระพุทธเจ้า คำร้อยกรองที่เป็นเถรคาถามีทั้งสิ้น 263 คาถา เป็นคาถาล้วนมีความสำคัญในทางพระศาสนาทั้งสิ้น
ที่พระเถระหรือพระเถรีกล่าวคำประพันธ์เหล่านี้ บ้างกล่าวเพราะความยินดีกับการที่ได้รู้แจ้งเห็นจริงในธรรม บ้างกล่าวถึงความงดงามของป่าไม้ลำเนาไพรแล้วก็กล่าวยกย่องถึงพระเมตตาธิคุณและพระกรุณาธิคุณของพระพุทธเจ้า
สำหรับที่นำเสนอในคราวนี้ เป็นเถรคาถา เอกกนิบาต วรรคที่1-วรรคที่ 11 ส่วนการแปลจากภาษาบาลีเป็นภาษาไทยนั้น เป็นการแปล 2 สำนวน คือ สำนวนแปลโดยอรรถและสำนานแปลโดยยกศัพท์