จริงใจคนนี้ เป็นหม่ามี้พี่จุน

"ช่วยตอบหน่อยจริงใจ ว่านี่หมายความว่ายังไง" คามิลโยนเอกสารให้จริงใจเมื่ออีกคนแสดงท่าทางว่าไม่เข้าใจ คนตัวเล็กรับไว้เกือบไม่ทัน แต่พอหยิบขึ้นมาเท่านั้น
"คุณคามิล รู้ รู้ได้ยังไง"
"นั่นไม่ใช่ประเด็นจริงใจ ประเด็นมันอยู่ที่ คุณปิดบังผมทำไม!!"
"ผม ผมไม่" คนตัวบางสั่นเทาไปทั้งร่าง ดวงตาพร่าเบลอเมื่อข้อความในกระดาษระบุว่าคามิลกับน้องจุนเป็นพ่อลูกกัน
"ไม่อะไรวะ! นั่นลูกผมนะ ลูกที่ผมไม่เคยรู้ว่ามีเขา คุณทำได้ไงวะ!"
อัลฟ่าหนุ่มสุดทนสาวเท้าเข้าไปประชิดร่างบาง มือหนาขยุ้มต้นแขนนุ่มของอดีตรุ่นพี่เขย่าจนกระดาษในมือบางร่วงลงพื้น
"ทำไมวะใจ ทำไมไม่บอกกัน" อยากรู้ว่าในหัวเล็กนี่มีอะไรฝังเอาไว้ ถึงได้ทำแบบนั้น "ตอบดิ ตอบมา!"
"ฮึก แล้วจะให้บอกยังไง!" จริงใจตวาดสวนเสียงตะคอกของคามิล "ฮือ ผมบอกไม่ได้"
"ทำไม มันยากตรงไหน" เสียงของคามิลค่อยๆ เบาลง
"ยากสิ เพราะคุณกับผมเป็นแค่คู่นอนกัน ไม่ใช่คนรัก"
"จะให้บอกยังไง ฮึก อีกอย่าง คุณก็มีคู่หมั้น ผมไม่อยากเป็นมือที่สามของใครนะ"
"แง"
อดีตเจ้านายลูกน้องที่กำลังสาดอารมณ์ใส่กันหันขวับไปมองเสียงร้องไห้จ้า ก่อนคนเป็นแม่จะเบิกตากว้าง เพราะเสียงนั้นมาจากลูกน้อยที่คิดว่าหลับ
"แงจาย จายย้องไห้"
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ร้องนะ" จริงใจอุ้มเด็กน้อยมาเขย่าเบาๆ ให้หายตกใจ "มี้ขอโทษ โอ๋ๆ"
"ฮึก คราย" เด็กน้อยเอ่ยถาม นิ้วเล็กๆ ยื่นชี้ไปที่คามิลแล้วเอ่ยต่อเสียงสะอื้นว่า "ยุงใจย้าย ดุมี้จายทำมาย แง" จบคำปากเล็กเบะออกพร้อมกับเสียงร้องไห้ดังลั่น
"เอ่อ"
"จุนจุนโป้งยุงใจย้าย ดุมี้จาย ฮือ มี้จายกาบบ้าน หนีคนใจย้าย"

ปล เรื่องนี้มีตอนหลัก 27 ตอน
ตอนพิเศษ 5 ตอน
ฝากติดตามด้วยนะค้า ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยน้า
แล้วก็ๆ ใครที่อ่านจบแล้ว รบกวนกดใจ คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆ อย่างบูนด้วยน้า