รักร้ายนายโรคจิต

"หึ คงรู้แล้วใช่ไหม ว่าถ้าพี่บอกเรื่องของผมกับคนอื่นแม้แต่คนเดียวจะเกิดอะไรขึ้น"

".."

"ต่อไปนี้ ช่วงเวลาที่พี่อยู่กับผมตลอดสามเดือน พี่ต้องไปมหาลัยพร้อมผมและกลับพร้อมผมเท่านั้น"

"ระ...เรื่องนั้นพี่ไม่บอกใครแน่นอน แต่เรื่องไปกลับ พี่ขอไปกลับกับเพื่อนพี่ได้ไหม"

"พี่ไม่มีสิทธิ์มาขัดคำสั่งผมหรือปฏิเสธผมครับ"

".."

"เพราะถ้าพี่ขัดคำสั่งหรือปฏิเสธผม พี่คงนึกภาพออกใช่ไหม ว่าตัวเองจะมีสภาพเป็นอย่างไง"

"ทำไมพระเพลิงชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่อยเลย"

คนตัวเล็กพูดขึ้นพร้อมกับเบะปากออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเงยหน้ามองพระเพลิงตาแป๋ว เมื่อได้เห็นสีหน้านิ่งๆและคำพูดขู่ของพระเพลิงแบบนั้น

"ทำไมเวลาพี่พูดพี่ต้องทำปากงุ้ยๆด้วยครับ รู้ไหมว่าปากพี่มันน่าจูบแค่ไหน ไม่ใช่แค่ปากนะครับที่น่าจูบ ปากพี่มันยังน่าดูดอีกด้วย"

".."

"ผมอยากจูบพี่จังเลยครับ ขอจูบหน่อยได้ไหม"

"ไม่ได้นะ!! ไม่เอานะพระเพลิง"

คนตัวเล็กที่ตอนนี้ตกใจไม่น้อย เมื่อได้ยินพระเพลิงพูดออกมาแบบนั้น ก่อนที่คนตัวเล็กจะรีบพูดห้ามออกไปทันที พร้อมกับมือเล็กที่ดันอกแกร่งของพระเพลิงนั้นให้ออกห่าง

"ผมพึ่งบอกพี่ไปไม่ใช่หรอครับ ว่าพี่ไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธผม หรือว่าพี่อยากตาย"

"มะ...ไม่เอานะพระเพลิง พี่ไม่อยากตายนะ"

"หึ"

คนตัวเล็กที่ตอนนี้รีบส่ายหน้าไปมารัวๆทันที พร้อมกับเนื้อตัวที่เริ่มสั่นเทาขึ้น ซึ่งพระเพลิงที่เห็นแบบนั้นเขาเองก็ยกยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ก่อนที่มือหนาจะทำการรั้งคอของคนตัวเล็กมาประกบจูบทันที พร้อมกับลิ้นร้อนที่สอดเข้าไปหยอกล้อและฉกชิมความหวานในโพรงปากของคนตัวเล็กอย่างเอาแต่ใจ จนคนตัวเล็กนั้นหายใจไม่ทัน ก่อนที่มือเล็กจะรีบยกขึ้นมาทุบอกแกร่งของพระเพลิงอย่างแรง เพื่อให้พระเพลิงนั้นหยุดจูบ โดยพระเพลิงในตอนนี้ก็ได้หลงใหลรสจูบของคนตัวเล็กเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งคนตัวเล็กก็เป็นคนแรกที่ทำให้เขานั้นชอบรสจูบอันแสนหวานนี้ตั้งแต่ครั้งแรก


อ่านต่อในเรื่องนะคะ~ สนุกเเน่นอน~