ย้อนเวลาครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอีกแล้ว

เพราะสัญญาหมั้นหมายตั้งแต่เด็ก ทำให้ดยุกโครนอส อาเธียออสต้องแต่งงานกับคุณชายห้าของตระกูลอคานธาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่เจอหน้ากันเพียงไม่กี่ครั้งจะแต่งงานกันเลยได้อย่างไร สุดท้ายเขาจึงพยายามหลีกเลี่ยงงานแต่งนี้มาโดยตลอด แต่มีหรือตระกูลที่กำลังจะล่มลายอย่างอคานธาจะยอม
ไอชา อคานธาปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว
โอเมก้าวัยเจริญพันธุ์สวยสะพรั่งด้วยใบหน้าที่งดงามจับใจ และกลิ่นหอมที่ยากจะต้านทาน
แรกพบสบตาดยุกผู้ใจแข็งเป็นหินถึงกับมองตาค้าง พูดไม่ออกแม้แต่ครึ่งคำ
คุณชายไอชาดูจะประหม่าเล็กน้อย ดวงตาสีทับทิมเหลือบมองเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ มือคู่นั้นกำชายเสื้อแน่นอย่างชั่งใจ พอเห็นว่าที่สามีดูจะสนใจตนไม่น้อยจึงกล่าวออกมาเสียงเบา พยายามไม่สบตากับผู้เป็นพ่อที่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านข้าง
“ท่านดยุก ได้โปรดแต่งงานกับผมเถอะครับ”
ดยุกที่กำลังหลงใหลถึงกับนิ่งไปทันควัน อดนึกสมเพชกับโอเมก้าตรงหน้าไม่ได้
ที่แท้ก็เข้ามาหวังผลประโยชน์เหมือนตระกูลของตน
น่าสมเพช
โอเมก้าไร้ยางอาย

ดยุกโครนอสผู้เกลียดชังตระกูลอคานธาสุดใจปฏิเสธคุณชายไอชาทุกวิถีทาง เขาทำแม้แต่หักหน้าคุณชายผู้งดงามในที่สาธารณะ จนคุณชายคนสวยต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านนับเดือน
แต่ถึงแม้จะใจร้ายขนาดไหน คุณชายโอเมก้าคนนี้ก็ไม่ลดละความตั้งใจในการแต่งงานกับเขา
"แต่งงานกับผมนะครับ ได้โปรดพาผมไปอยู่กับคุณด้วย"
โอเมก้าไร้ยางอาย
"ออกไปให้พ้น!"
คุณชายไอชาดูจะเคยชินไปแล้ว ดวงตาสีทับทิมสวยหลุบต่ำ ไม่โต้เถียงแม้แต่ครึ่งคำ แม้ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ดยุกโครนอสจะไปปราบปีศาจ เขาก็ยังขอเป็นครั้งสุดท้าย
“อาหารมื้อนี้เป็นมื้อสุดท้ายแล้วนะครับ ถ้าคุณยังไม่รับผมไปอยู่ด้วย คุณจะไม่ได้กินมันแล้วนะ…” น้ำเสียงของเขาดูซึมกว่าปกติ ในแววตายังคงแฝงแววอ้อนวอนอย่างทุกครั้งที่ได้เห็น แต่ดยุกที่กำลังคร่ำเคร่งกับสงครามที่กำลังจะไปไม่ทันสังเกตเลยสักนิด
“จะรีบกลับมา”
คุณชายไอชาไม่ตอบรับ เขายิ้มอย่างขมขื่นให้เป็นครั้งสุดท้าย
สุดท้ายก็ไม่สนใจกันจริงๆ สินะ…
“ลาก่อนครับ ขออวยชัยให้ท่านโชคดีกลับมา"
ดยุกโครนอสไม่ตอบรับ ร่างสูงหยัดยืนอย่างสง่า ย่างก้าวสู่รถม้าที่จอดคอยอยู่ โดยไม่หันมามองเลยสักนิด
เขาไม่รู้เลยว่านั่นเป็นคำพูดสุดท้าย
เพราะเมื่อกลับมา
“ขอให้ท่านกลับมาอย่างปลอดภัย หลังจากนี้จะไม่ต้องรำคาญผมแล้วนะ”
คุณชายไอชาก็กลายเป็นร่างเย็นชืดเสียแล้ว…
“ลาก่อนครับ ว่าที่สามี”

“หากวันนั้นผมฟังเขาสักนิด เขาคงจะไม่แหลกสลายขนาดนี้ เขาคงจะไม่ตายไปอย่างทุกข์ทรมาน โอ้ พระผู้เป็นเจ้าผู้อยู่เหนือจุดสูงสุด หากพระองค์มีอยู่จริงได้โปรดให้อภัยลูกด้วย โปรดยกโทษให้กับความผิดบาปของลูกผู้นี้ ข้าต้องการไถ่บาปให้เขาเหลือเกิน พระผู้เป็นเจ้าของข้าโปรดช่วยข้าด้วยเถิด…”
เพราะคำสารภาพนั้น เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาอีกทีก็ย้อนเวลากลับมาตอนอายุ 25 แล้ว!