คุณบอดี้การ์ดมาเป็นของฉันนะ

บรูซตั้งใจจะออกมาวิ่งออกกำลังกายก่อนไปทำงานบอร์ดี้การ์ดวันแรกหลังจากปลดประจำการจากกองทัพ ระหว่างที่เขาวิ่งอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนของความช่วยเหลือของผู้ชายในชุดสูท เขาวิ่งลงไปในทะเล เวลาเช้าแบบนี้ไม่ค่อยมีคนมากนัก บรูซจึงวิ่งเข้าไปช่วย
ผู้หญิงคนที่เขาช่วยเอาไว้ เธอหลับตาไม่ได้สติ เขาต้องทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นเท่าที่จะทำได้ ระหว่างนั้นผู้ชายอีกคนก็เรียกรถพยาบาลไปพร้อมกัน เขาทั้งปั๊มหัวใจทั้งเป่าอากาศจนในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็สำลักน้ำทะเลออกมา เธอลืมตาก็จะปิดตาลงอีกครั้ง
"มัท แกได้ยินฉันไหม" เพื่อนของเธอรีบเข้ามาประชิดข้างกายเรียกสติโดยทันที
"เธอปลอดภัยแล้วครับ ยังไงก็ต้องตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้ง งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
"ขอบคุณครับ" ผู้ชายเสื้อสูทเปียกโชก น่าจะรู้จักพวกเธอ
"ไม่เป็นไรครับ" บรูซเดินออกไปโดยไม่หันมามองอีก มัทไม่ได้สติมักนักเธอหรี่ตามองแผ่นหลังกว้างเดินจากไป

ผู้ชายคนนั้นช่วยชีวิตเธอไว้



"คุณฮอร์ตันบอดี้การ์ดของลูก คุณฮอร์ตัน บรูซ" แด๊ดเอ่ยเสียงเข้มจนฉันต้องหันไปมอง ต่อหน้าคนอื่นทำเป็นเข้มตลอด
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พาวเวล มัทนีญา เรียกว่ามัทก็ได้ค่ะ ว่าแต่เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าคะ"
นี่ไม่ใช่ประโยคจีบหนุ่มที่เชยแสนเชยแต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ มันชัดมากจนฉันอดไม่ได้ที่จะถามออกไป



---
หมายเหตุ ซื้อในเว็บถูกกว่า