บักเปี๊ยกลูกยายจันทร์

เพราะอกหัก 'หนาว' จึงเลือกที่จะเดินทางมายังหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญอย่าง 'บ้านนาบักหว่า' เพื่อพักใจ เขาคิดว่าตัวเองคงใช้เวลาพอสมควรในการลืมคนรักเก่าอย่างอชิ หรืออาจจะลืมไม่ได้เลย แต่พอเขาได้เจอเด็กหนุ่มสุดแสนร่าเริงเจ้าของบ้านที่เขามาขออยู่อาศัยในช่วงที่อยู่ที่นี่หนาวก็ได้รู้ว่าชีวิตคนเรามันไม่ควรมาเสียเวลาอยู่กับอดีตที่ผ่านไปแล้ว แต่ละวันมีอะไรให้ทำเยอะแยะเลย โดยเฉพาะการได้อยู่กับ 'เปี๊ยก' น้องไม่เคยปล่อยให้หนาวนั่งซึมอยู่คนเดียว เวลาหนาวทำท่าเหมือนจะซึมเศร้าเหงาเซ็งเปี๊ยกก็รีบจูงมือวิ่งออกไปรับลมรับแดดแล้วชวนไปตกปลาหว่านแหที่ทุ่งนาทุกครั้ง การที่ได้เจอกับเปี๊ยกช่วยให้หนาวเสียใจที่ถูกทิ้งน้อยลงเรื่อย ๆ เพราะความทรงจำเกี่ยวกับคนรักเก่าของเขากำลังถูกแทนที่ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มของเปี๊ยก รอยยิ้มของน้องช่างเหมือนแสงแดดในเช้าอันหนาวเหน็บ หนาวรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่มองใบหน้ามน ๆ ที่คอยยิ้มให้เขาอยู่ตลอด เขากลับคิดในใจทุกครั้งที่มองหน้าเปี๊ยกว่า 'ดีจังนะที่เลือกมาที่นี่แล้วได้เจอกับเปี๊ยก'

...
หนาว : พี่ขอโทษ อย่าร้องเลยนะ
เปี๊ยก : บ่เป็นหยังครับผมตกใจสื่อ ๆ
หนาว : พี่ขอโทษ พี่จะชดใช้ให้เราทุกอย่างตามที่เราต้องการเลย อยากให้พี่ทำอะไรบอกมาได้ถ้ามันทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
เปี๊ยก : ผมบ่เป็นหยังอิหลีครับ แต่ว่า...
หนาว : ว่าอะไรครับ?
เปี๊ยก : นี่เป็นจูบแรกของอ้ายบ่ครับ?
หนาว : เปล่าครับ พี่ขอโทษนะ
เปี๊ยก : บ่เป็นหยังครับ แต่ว่าอ้ายหนาวเป็นจูบแรกของผม
หนาว : อึก โดนเด็กเล่นแล้วไอ้หนาว
...

ฝากเอ็นดูเด็ก ๆ และเป็นกำลังใจให้แสนโดยการกดรีวิวให้แสนด้วยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะสำหรับการสนับสนุน^^

ตอนนี้มีกิจกรรมสนุก ๆ เล่นที่เพจ สุดแสน นักเขียนกิ๊งก๊อง สำหรับท่านที่ซื้ออีบุ๊คด้วยนะ เพียงแค่เข้าไปคอมเมนต์ในโพสกิจกรรมก็มีสิทธิ์ลุ้นรับแสตนดี้อคริลิคน้องเปี๊ยกพี่หนาวแล้วค่ะ เล่นได้ตั้งแต่วันนี้จนถึง 10 ธ.ค. 2566 นี้นะคะ^^

อย่าลืมไปร่วมเล่นกันเยอะ ๆ นะคะ