ของหวงคุณคินน์

"คุณคินน์คะ!" ฉันตะโกนเรียกคุณคินน์ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ฝีเท้าแกร่งจะหยุดชะงัก สักพักเขาก็ก้าวขาเดินออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจจะหันกลับมามอง
""
"คุณคินน์! อย่าพึ่งไปสิค่ะ" ฉันไม่รีรอรีบก้าวขาเดินตามเขาไป ทว่าเท้าเล็กต้องหยุดชะงัก เมื่อโดนชายฉกรรจ์ยืนดักด้านหน้าขวางทางฉันเอาไว้
"พี่คะช่วยหลบหน่อยได้ไหม"
"" ชายฉกรรจ์ปรายหางตามองเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ยอมหลบหลีกทางให้
"" ฉันพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ พรางครุ่นคิดวิธีที่จะเข้าหาคุณคินน์ให้ได้ มุมปากบางยกขึ้นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "เฮ้ยพี่! ผู้หญิงใส่บิกินี่!"
"ไหนว่ะ!?"
พรึ่บ!
"หึ" ฉันแทรกตัวเข้าไปตรงกลางระหว่างบอดิ้การ์ดชายฉกรรจ์ ขณะที่พวกเขาตกหลุมพรางที่ฉันขุดเอาไว้ ก่อนจะรีบพุ่งตัวไปหาคุณคินน์ขณะกำลังยืนรอลิฟท์ "ดะเดี๋ยวก่อนค่ะ"
ร่างเล็กยืนขวางคนตัวสูงพร้อมกับยืนแขนกางออก เท้าแกร่งชะงักทันที คุณคินน์พ่นลมหายใจออกมาอย่างหนัก มือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงยี่ห้อดังพรางแสดงสีหน้าเบื่อหน่าย ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเลื่อนสายตาลงมามองฉันอย่างนิ่งๆ
ส่วนสูงของเขาประเมินคร่าวๆน่าจะอยู่ที่ประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบ เทียบกับฉันที่สูงแค่หนึ่งร้อยหกสิบเจ็ดเท่านั้น ระดับสายตาของฉันอยู่ที่หน้าอกแกร่ง ดวงตากลมโตจ้องมองเสื้อเชิ้ตแบรนด์ดังที่เขาสวมใส่อยู่ ทว่าถูกปลดกระดุมออกจนเห็นไรขนบริเวณหน้าอกเล็กน้อย
ว่าแล้วก็อยากซบลงบนอกแกร่งจริงๆ
"มีอะไร" น้ำเสียงห้วนๆเอ่ยถาม ฉันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ อย่างน้อยวันนี้เขาก็พูดกับฉันแล้วหนึ่งประโยค กลับไปฉันคงนอนหลับฝันดี ต้องเตรียมหาฤกษ์แต่งงานเลยไหมนะ "ฉันถามว่ามีอะไร" คุณคินน์เริ่มกดน้ำเสียงต่ำเอ่ยถาม
"เอ่อคือ นะหนู"
"ถ้ามาพูดเรื่องไร้สาระอีกฉันไม่ฟัง"
"แต่สำหรับหนูมันไม่ได้ไร้สาระเลยนะคะ"
"แต่มันไร้สาระสำหรับฉัน"
"คุณคินน์~"
"" เขายืนมองฉันด้วยแววตาเรียบนิ่งๆ ก่อนจะไล่สายตาคมสำรวจการแต่งกายของฉัน ทำให้ฉันละความสนใจจากเขาแล้วก้มมองตัวเองอย่างนึกสงสัย "นมไม่มียังอยากจะโชว์"
"คุณคินน์อะ!"