พิศวาสร้อนซาตานร้าย

"คุณวุธคะ ถ้าคุณไม่ปล่อย ฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย" จิรภิญญาพูดขู่คฑาวุธออกไป แทนที่ชายหนุ่มจะกลัว กลับพูดท้าทายกลับมา

"เอาเลยสิ ร้องไปเลย ให้คนทั้งงานแห่แหนกันมาดู"

"ฉันไม่ได้ขู่คุณนะ ฉันจะร้องจริงๆ ด้วย"

"ก็เอาสิ ร้องเลย" คฑาวุธก็อยากรู้เหมือนกันว่าจิรภิญญาจะกล้าทำตามที่พูดหรือเปล่า

"ช่วยดะ......" เสียงร้องให้คนช่วยของจิรภิญญาขาดหายไป เมื่อคฑาวุธใช้ริมฝีปากหยักได้รูปของเขาเข้ามาปิดริมฝีปากบางของเธอไว้

"คุณวุธ คุณมันเลว คุณมันเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุด" สิ้นเสียง ฝ่ามือบางก็ฟาดไปยังซีกหน้าด้านซ้ายของชายหนุ่มทันที

"ใช่ผมมันเลว ผมมันเห็นแก่ตัว แล้วมันไม่ดีเหมือนแฟนของคุณ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเลวให้คุณดู" พูดจบคฑาวุธก็กระชากร่างบางติดมือเดินหายเข้าไปหลังบ้าน โดยที่เอามือที่ว่างอีกข้างปิดปากบางที่พยายามร้องขอความช่วยเหลือ