ไม้กันหมาถามหารัก

"อันของมึง" เธอหันนิ้วกลับมาที่ตัวเอง "คือผัวของกู"
"ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมคะอัน"
"จริงค่ะ นี่เมียอันเอง ขอโทษนะ" มือหนาจับข้อมือของพริกหวาน ออกแรงดึงเอาร่างบางมานั่งบนตัก "น่าเสียดาย เมียอันจับได้แล้วอะ แบบนี้เราคงเจอกันอีกไม่ได้แล้ว"
ไอ้อัน มึงทำเหี้ยไรเนี่ย เธอกระซิบเบา ๆ ให้พอได้ยินกันสองคน
เออน่า มึงก็ตามน้ำไปก่อน เขากระซิบตอบ ลมหายใจอุ่นร้อนของอันทำพริกหวานขนลุกซู่
"ไม่จริง ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับเรื่องแบบนี้ได้หรอก" กี้โวยวาย
พริกหวานสูดหายใจเข้าลึก ๆ เอามือคล้องคอของอันไว้ "คงไม่ต้องถึงกับจูบให้ดูหรอกเนอะ แต่ไม่เอาดีกว่า เมื่อกี้ผัวกูไม่รู้ไปเลียอะไรที่สกปรกมาหรือเปล่า" ตอนท้ายพริกหวานปรายสายตาไปหาเจ้าหล่อน
"พวกมึงมันบ้า มึงมันไอ้ผู้ชายเฮงซวย ส่วนมึง มึงก็อีบ้า"
"เออกูมันบ้า แต่ผู้หญิงที่จ้องสวบผัวคนอื่นแบบมึงอะ เขาเรียกเหี้ย เรียกหน้าด้าน" พริกหวานลุกขึ้นเผชิญหน้า ง้างมือขึ้นเหนือหัว "มึงจะไปได้ยัง ถ้ายังเนี่ยกูจะลงไม้ลงมือแล้วนะ"