เมียต้องห้าม

เพราะเครื่องดื่มแก้วเดียวที่รับมาจากเพื่อน ทำให้วนิสาถูกล่วงเกินเพราะความเข้าใจผิด

และผู้ชายที่สร้างรอยบาปนั้นก็วนเวียนอยู่ใกล้ตัวเธอมากกว่าที่คิด

มันคือเคราะห์ร้ายหรือพรหมลิขิตกันแน่

**********************************************

"กรุณาอย่าเรียกฉันด้วยคำนั้นเลยค่ะ"
"ทำไม ฟังดูแก่ไปสำหรับคุณหรือไง"
"เปล่า แต่ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ในฐานะแม่เลี้ยงของใคร"
"งั้นสถานะคุณก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นของพ่อผมนั่นก็คือนางบำเรอ!" บูรพาทำสีหน้าเรียบเฉย แต่น้ำเสียงเหยียดหยาม จนวนิสารู้สึกเหมือนโดนเขาตบด้วยคำพูดนั้น "ไม่มีใครบอกคุณหรือไงว่าถ้าคุณมีศักดิ์ศรีแค่นั้น ก็ควรจะอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวเหมือนคนอื่นๆ ไม่ใช่ไปยึดครองห้องที่เคยเป็นของแม่ผม"

วนิสาเพิ่งเข้าใจเหตุผลของท่าทางไม่เป็นมิตรของเขา
"ฉันไม่ทราบว่าเป็นห้องของคุณแม่คุณ เดี๋ยวจะย้ายออกให้ค่ะ"
"ไม่จำเป็นหรอก ผมไม่อยากมีเรื่องกับพ่อ แค่อยากบอกให้คุณรู้ไว้ แล้วอีกอย่าง ย้ายห้องตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อคุณกับพ่อใช้งานห้องแม่ผมจนเปรอะไปหมดแล้ว"

วนิสาเม้มปากแน่น แม้จะทำใจยอมรับแล้วว่าสถานะตัวเองคงดูไม่ดีนักในสายตาใครๆ แต่คำพูดดูถูกของผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เธอทนฟังแทบไม่ไหว
อยากรู้นักเขาจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าเธอนอนคนเดียวทุกคืนในห้องกว้างๆ นั่น บรรพ์ยังไม่ได้แตะต้องเธอเลยตั้งแต่คืนที่โรงแรม เพราะเขาไม่มีปัญญาจะทำ

**ซื้อ ebook ผ่านหน้าเว็บของ Meb และระบบ Android จะราคาถูกกว่าระบบ iOS**