นรกที่ว่าแน่ยังแพ้คนอย่างเธอ

เป็นถึงปีศาจซักคิวบัส แต่กลับดูดพลังชีวิตจากบุรุษเพศไม่ได้ นับว่าเสียชาติเกิดปีศาจโดยแท้

'โซอี้' เองก็คิดเช่นนั้น เพราะดันกลัวมนุษย์ผู้ชายเกินกว่าจะล่อลวงได้ จึงกลายเป็นปีศาจที่มีพลังปีศาจน้อยเอามากๆ แถมยังโดนปีศาจในนรกบูลลี่อยู่บ่อยๆ ว่ามีอายุขัยไม่เกิน 120 ปีแน่นอน แล้วมีหรือที่เธอจะทนไหว เลยเลือกที่จะหนีมายังโลกมนุษย์ข้ามทวีปแบบสุ่มสถานที่ และจะไม่กลับไปโลกปีศาจจนกว่าจะรวบรวมพลังได้มากพอไปจัดการปีศาจที่มาปรามาสตัวเองพวกนั้น แต่กลับหลงทาง โซซัดโซเซไปจนเจอศาลของ 'เจ้าแม่' เข้า

ปีศาจน้อยหิวแถมเหนื่อย จึงตัดสินใจหลบอยู่ตรงนั้น กินน้ำแดงกับของไหว้เจ้าแม่ กินขนม กินนู่นกินนี่ จนเจ้าแม่ทนไม่ไหวออกมาเฉ่งหัว โซอี้ก็ไม่ยอมไป ด่าก็แล้ว ไล่ก็แล้ว ตบก็แล้ว...

"ใครก็ได้บอกผีฝรั่งตนนั้นที ถ้าไม่อยากโดนตบกลับนรกอีกรอบก็อย่ามาแย่งน้ำแดงข้า!"

"ขี้เหนียวจริงๆ เลย แค่นี้ช่วยเพื่อนร่วมโลกหน่อยไม่ได้หรือไง!"

"โลกนี้หรือโลกหน้าข้าก็ไม่ช่วย ไสหัวกลับนรกเจ้าไปเสีย!"

นี่ศาลเจ้าของเจ้าแม่จะต้องรับผีฝรั่งมาเลี้ยงดูจริงๆ หรือนี่

---
หมายเหตุ : เล่มเดียวจบจ้า