อุ้มท้องรุ่นลูก(อาทิตย์+อุ่นตะวัน)

แนะนำเรื่อง
ภาคต่อจากเรื่องอุ้มท้องสู่รุ่นลูก
(อาทิตย์+อุ่นตะวัน)
10 ปีผ่านไป
เช้าวันแรกของการเปิดเทอมบ้านธรรมราชก็จะวุ่นวายหน่อยๆ เนื่องด้วยมีสมาชิกในวัยเรียนถึงห้าคน คนเป็นแม่อย่างไออุ่นจึงต้องตื่นลงมาช่วยพี่ๆสาวใช้ทำอาหารเช้าให้กับลูกๆตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง
" พี่แรมอย่าลืมไข่ตุ๋นนะครับ "
" ไม่ลืมแน่นอนค่ะคุณอุ่น "
เพราะหากเธอลืมคงโดนคุณหนูอุ้ม และคุณหนูรักษ์งอลจนไม่พูดด้วยอีกแน่ๆ โทษฐานลืมอาหารสุดโปรดของเธอทั้งสอง
ในระหว่างที่ไออุ่นกำลังยืนคนโจ๊กอยู่นั้น อยู่ๆกลับมีเสียงเรียกเขาขึ้นมาเสียงดังลั่น
" แม่อุ่นครับ! แม่อุ่น "
ก่อนที่เจ้าของเสียงจะวิ่งมาหยุดอยู่ตรงประตูครัวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
" ครับน้องรัน มีอะไรเหรอลูก "
ไออุ่นจึงรีบถามออกไปด้วยความสงสัย
" ตะวันปวดท้องครับ "
ไออุ่นรีบถอดผ้ากันเปื้อนทันที เเค่เห็นสีหน้าตื่นๆของอรัณย์เขาก็รู้สึกใจไม่ดีขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
" พี่แพรดูโจ๊กต่อที "
"ค่ะๆ "
" ไปลูก "
เมื่อบอกกับแพรเสร็จ ไออุ่นก็รีบเดินออกมาจากครัวก่อนที่เขาจะรีบเดินตามอรัณย์ขึ้นบันไดไปอย่างเร่งรีบ
" ตะวัน "
พอเปิดประตูห้องนอนของอุ่นตะวันภาพที่เห็นทำให้ไออุ่นหยุดนิ่งชะงักทันที
ภาพที่เห็นคือตะวันนั่งร้องไห้กอดเอวพี่ชายคนโตอยู่บนเตียงนอนสีขาว แต่สิ่งที่ทำให้ไออุ่นต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจคือ เลือดที่เปื้อนอยู่บนเตียงกว้างต่างหากล่ะ
...อย่าบอกนะว่า...
" แม่ครับ ฮึกก ตะวันจะตายไหม ฮืออ "
อุ่นตะวันที่ซบหน้าอยู่ตรงหน้าท้องของสิงหราชผลักหน้าออกมามองคนเป็นแม่ด้วยดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะเอ่ยถามออกมาพร้อมเสียงสะอื้น
ไออุ่นรีบเดินเข้าไปนั่งลงใกล้ๆคนเป็นลูก ก่อนจะรับร่างของอุ่นตะวันที่หันมาสวมกอดเขาแน่น
" ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องร้อง "
" แต่ ฮึกก แต่เลือด เลือดออกเต็มเลย แล้ว ฮึกก ตะวันก็ปวดท้องด้วย ฮือ..."
ตะวันร้องไห้ด้วยความตกใจ เขาเริ่มมีอาการปวดท้องตั้งแต่เมื่อคืน เลยกินยาแก้ปวดแล้วเข้านอน แต่เมื่อตื่นมาตอนเช้าอาการปวดท้องก็ยังไม่หายและที่ทำให้เขากลัวจนต้องร้องไห้เพราะเลือดที่ไหลออกมาเต็มการเกงนอนและที่นอนสีขาว
" ตะวันหยุดร้องก่อนลูก ชูว์..."
ไออุ่นเอ่ยปลอบพลางลูบหลังลูกชายไปด้วย อันที่จริงเรื่องที่อุ่นตะวันมีร่างกายพิเศษยังไงเจ้าตัวและคนในบ้านทราบดี เพราะเขาจะไม่ปิดบังลูกๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องความพิเศษของตะวันหรือเรื่องของอรัณย์ เด็กๆรับทราบและเข้าใจดี แต่ถึงจะเข้าใจก็ใช้เวลาไม่ใช่น้อยๆเลย ตอนนั้นเขากับราชสีห์กังวลแทบเเย่ว่าเด็กๆจะผ่านมันไหวหรือเปล่า แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาได้ด้วยดี

แต่เขาไม่คิดว่าอุ่นตะวันจะมีฮอร์โมนเพศหญิงมากถึงขนาดนี้ ถึงจะเคยพูดคุยเรื่องนี้กับพี่หมอไว้แล้ว แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ
อุ่นตะวันมีประจำเดือน
เมื่อเสียงสะอื้นของคนเป็นลูกค่อยๆเงียบลง ไออุ่นจึงเอ่ยถามต่อ
" ยังปวดท้องมาไหมครับ "
" ปวดครับแต่ทนได้ "
" งั้นตะวันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เสียก่อนเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน "
''...ครับ "
อุ่นตะวันจึงค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
'' สิงห์กับน้องรันลงไปทานข้าวเถอะลูกเดี๋ยวจะไปเรียนสาย อย่าลืมลาอาจารย์ให้น้องด้วยนะ "
ไออุ่นหันมาบอกกับลูกอีกสองคน
" ครับ "
สิงหราชรับปากคนเป็นแม่เสร็จ ก็หันไปจับข้อมือเล็กของอรัณย์
" ลงไปทานข้าว "
พร้อมเอ่ยบอกเสียงเรียบนิ่ง
" แล้วตะวันจะไม่เป็นอะไรเหรอครับแม่ "
อรัณย์ขืนตัวไว้ก่อนจะเอ่ยถามแม่เพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เพราะเขาเป็นห่วงพี่ชายมาก
" ไม่ต้องห่วงครับ ตะวันไม่เป็นไรแน่นอน "
" ได้ยินแล้วใช่ไหม "
สิงหราชหันมาจ้องตาอรัณย์พร้อมเอ่ยถามเมื่อแม่เอ่ยยืนยัน คนเป็นน้องจึงพยักหน้าแล้วก้าวเท้าตามแรงจูงของคนพี่เดินออกจากห้องไป
ไออุ่นยืนมองลูกชายทั้งสองเดินจับมือกันออกไปด้วยสีหน้าไม่สบายใจเท่าไหร่ เขาอยู่ใกล้ชิดลูกทุกวันทำไมจะดูไม่ออกว่าเด็กทั้งสองรู้สึกอย่างไรต่อกัน
สำหรับเขาหากลูกมีความสุขเขาก็ไม่อยากจะขัดอะไร แต่คำสัญญาที่เคยให้ไว้กับเกศรานี่สิจะทำยังไงดี
...สัญญาที่ว่าจะให้สิงหราชกับลูกสาวบุญธรรมของเธอหมั้นหมายกันหลังจากที่เด็กทั้งสองเรียนจบมหาลัย...
หลังจากที่ตะวันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ไออุ่นจึงต่อสายวิดีโอคอลกับคุณหมอณรงกรณ์อีกคนเพราะอีกฝ่ายจะได้อธิบายและแนะนำเกี่ยวกับการดูแลตัวเองในระยะเวลานี้ให้อุ่นตะวันได้ดีกว่า
กว่าที่คนเป็นลูกจะยอมรับและทำใจได้เขาก็ใช้เวลาพูดคุยและปลอบประโลมอยู่ตลอดเกือบทั้งวัน
...มันไม่ง่ายเลยที่จะทำใจได้ แต่เขาเชื่อว่าตะวันจะต้องผ่านมันไปได้ อุ่นตะวันเข้มแข็งกว่าที่คิด...
" ตะวันขอนอนพักนะครับแม่ เพลียๆยังไงไม่รู้ "
หลังจากที่นั่งคุยกันเกือบทั้งวันอุ่นตะวันจึงเอ่ยขึ้น อันที่จริงเขามักจะชอบไปเดินเล่นในสวนช่วงบ่ายแบบนี้ แต่วันนี้ต้องขอบายไม่ใช้แค่อาการเพลียๆหรอกนะ แต่ไอ้ผ้าอนามัยที่ใส่อยู่ต่างหากที่ทำให้เขาเดินลำบาก
...ทำไมถึงอึดอันแบบนี้วะ...
ยิ่งคิดก็ยิ่งเซ็ง เฮ้ออ
" ทนหน่อยนะตะวัน "
ไออุ่นเอ่ยบอกพร้อมลูบหัวลูกชายเบาๆ
" ครับ แม่ไม่ต้องห่วงเลยตะวันอดทนอยู่แล้ว "
" เก่งมากครับ งั้นตะวันพักเถอะเดี๋ยวแม่ก็ต้องไปรับหนูอุ้มกับหนูรักษ์ที่โรงเรียนด้วย "
เพราะปกติเขาจะนั่งรถไปส่งเด็กทั้งสองทุกวัน แต่ตอนเช้าเกิดเหตุฉุกเฉินซะก่อนเลยให้คุณพ่ออย่างราชสีห์ไปส่งเพียงคนเดียว เย็นนี้เขาเลยต้องไปรับเองไม่อย่างนั้นมีงอลแน่ ลูกสาวฝาแฝดของเขาสองคนนี้ขี้งอลเป็นที่หนึ่ง. เฮ้ออ
" ครับ "
เมื่อพูดคุยกันเสร็จไออุ่นก็เดินออกมาจากห้องพร้อมปิดประตูให้เสร็จสรรพ
ตอนแรกที่ราชสีห์ทราบเรื่องของอุ่นตะวันเจ้าตัวมีสีหน้าที่เคร่งเครียดทันที เพราะกลัวว่าลูกจะรับกับสภาพร่างกายของตัวเองไม่ได้ อีกฝ่ายกังวลจนจะหยุดงานเลยด้วยซ้ำทั้งๆที่บริษัทในวันนี้มีประชุมใหญ่ของผู้ถือหุ้นทั้งหลาย ยังดีที่เขาห้ามได้ไม่อย่างนั้นคงมีปัญหาขึ้นมาอีก เพราะเพิ่งจะผ่านการปะทะในที่ประชุมครั้งที่แล้ว เรื่องที่ราชสีห์ให้สิงหราชลูกชายคนโตเข้าไปฝึกงานในบริษัททั้งทีมีอายุเพียง17ปี เลยมีผู้ถือหุ้นบางรายไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ เขาเลยไม่อยากให้คนรักต้องมีเรื่องอะไรอีกในช่วงนี้้
แต่เพื่อความสบายใจเขาคงต้องโทรไปรายงานซะหน่อย เดี๋ยวคุณสามีจะไม่มีสมาธิประชุมเอาได้
...รายนั้นเรื่องครอบครัวคือเรื่องใหญ่สำหรับเขาเลยล่ะ...


*............*
แนนแนะนำให้อ่านเรื่องอุ้มท้องก่อนนะคะ เพราะจะทราบถึงความเป็นมาของตัวละครแต่ละคนว่าใครเป็นใคร จะได้อรรถรสในการอ่านด้วยค่ะ