มิติรัก ต่างภพ

โชคชะตาได้นำพาให้ "เธอ" ทะลุมิติมา
พบกับ "เขา" ผู้ที่จะมอบทั้ง "ความรัก"
ทั้ง "ความสุข" ไปจนชั่วชีวิตของเขา

-------------------------------------

ปลาฉลามที่มีขนาดใหญ่กำลังอ้าปากเหมือนต้องการ
จะกลืนกินเธอลงไปในท้องของมันให้ได้
"ไม่...อย่าทำอะไรเมย์นะ...อย่าทำร้ายเมย์เลย...
ใครก็ได้ช่วยเมย์ด้วย..." ดวงตากลมโตสีดำ
เบิกกว้างเพราะความตื่นกลัว
จู่ๆ ปลาที่มีขนาดใหญ่เหมือนกันซึ่งเธอรู้จัก
เป็นอย่างดีว่านั่นคือวาฬ...ได้กระโจนเข้าใส่
ปลาฉลามตัวที่มีท่าทีจะงับเธอ
"เจ้ารีบขึ้นมาบนหลังของข้า..."
"ห่ะ ใครพูด?"
"เจ้ารีบขึ้นมาบนหลังข้า...เดี๋ยวนี้"
เมื่อหญิงสาวได้ยินอีกครั้งรีบปีนป่ายขึ้นไปนอนคว่ำ
อยู่บนหลังวาฬตัวนั้น แม้ว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
เสียงเมื่อกี้เป็นเสียงของใครและต้องการบอกกับใคร

---------------------------------------

"ท่านแม่ทำอะไรให้ข้ากินเป็นมื้อเช้านี้?" เด็กหญิงที่มีผมสีดำตรงยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ขนตายาวและงอน และมีส่วนสูงถึงหนึ่งร้อยสี่สิบแปดเซ็นติเมตร กำลังซักถามเมธาวี
"แม่กำลังทำซุปปลาของโปรดของลูกอยู่ค่ะ" 
"จริงเหรอคะท่านแม่ของข้า...?" เด็กหญิงมีน้ำเสียงแทบไม่อยากจะเชื่อ เพราะนานมาแล้วที่ไม่ได้มีโอกาสกินซุปปลาที่เป็นของโปรด
"จริงสิคะลูกสาวของแม่ ให้ลูกยกสำรับของหวานไปวางบนโต้ะกินข้าวไว้ก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวสำรับมื้อเช้าแม่จะเป็นคนยกไปเอง" เมธาวีส่งยิ้มหวานให้กับลูกสาว
"ค่ะท่านแม่ ข้าจะยกไปวางไว้ตามที่ท่านแม่บอกข้าเดี๋ยวนี้เลย" เด็กหญิงมีน้ำเสียงที่ดีใจ
"ทำมื้อเช้าเสร็จกันแล้วรึแม่ลูก?" ชลันธรเย้าเล่นกับภรรยาและลูกสาว
"เสร็จพอดีท่านพ่อ"
"ดีใจอะไรมาบอกพ่อสิ?" ชลันธรหยิกแก้มลูกสาวเบาๆ
"ท่านแม่ทำซุปปลาของโปรดข้า" 
"ไม่น่าหล่ะถึงดูมีความสุขจัง"
"ท่านพ่อคิดถึงซุปปลาฝีมือของท่านแม่หรือไม่?" 
"พ่อคิดถึงอยู่แล้ว" ชลันธรเดินจูงมือลูกสาวให้มานั่งรอรับประทานอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน "ลูกดูสิว่าวันนี้ใครมาเยี่ยมบ้าน?" 
เด็กหญิงรีบหันไปมองตามคำพูดของผู้เป็นบิดา
"สวัสดีครับท่านพี่เมยดา" เด็กชายวิ่งปร๋อเข้ามาหาพี่สาว
"สวัสดีเจ้าชินน์นชัย...น้องข้า" เด็กหญิงตั้งใจสวมกอดน้องชาย
"เด็กๆ ถึงเวลากินมื้อเช้าแล้วนะคะ มากินข้าวสวยร้อนๆ กับซุปปลาร้อนๆ กันดีกว่าค่ะ" เมธาวีพูด
เมยดาและชินน์นชัยร้องเสียงดังอย่างมีความสุขพร้อมกัน
"เย้ๆ เย้ๆ เย้..."