แลกรักนิรันดร เล่ม ๑

"ถ้าฉันคือดวงจันทร์บนท้องนภายามรัตติกาล ส่วนเธอนั้นคือมนุษย์เดินดินธรรมดาทั่วไป เธอหมายปองอยากจะได้ดวงจันทร์นั้น เธอทำได้หรือไม่"
แม้จะยังไม่จบประโยคดี แต่ก็สื่อออกมาจนเข้าใจนัยความและจุดประสงค์ของคุณอัยย์ได้ ร่างกายของอาภัสราก็ชาไปทุกส่วน ประโยคนั้นเป็นเหมือนปลายมีดแหลมคมที่พร้อมจะกรีดลงบนกลางหัวใจคนฟัง บ่อน้ำตาช่างตื้นนัก ทุกอย่างซึ่งถูกข่มไว้นับวันกลับสลายเพียงไม่กี่นาทีที่ได้ยินถ้อยคำเหล่านั้น น้ำตาอุ่น ๆ เอ่อล้นในตาจนบดบังทัศนวิสัยจนเจ้าตัวก็ยังไม่รู้ว่าเธอกำลังร่ำไห้อยู่เบื้องหน้าคุณอัยย์
"เธอมุ่งมาดปรารถนามาได้หรือไม่ในสิ่งที่หวัง ฉันมิอาจทำให้เธอสมปรารถนาได้จีน ทั้งตัวฉันและตัวเธอทำได้เพียงเฝ้ามอง ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เราทั้งสองทำได้เพียงเท่านี้"