เมียรักนายหัวเถื่อน

"เธอลืมไปแล้วเหรอว่ามาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร?" นายหัวกดเสียงต่ำลอดไรฟันพร้อมกับแววตาดุดันน่ากลัวที่เอาแต่จ้องไปทางเพียงอออยู่ตลอดเวลาที่สองขากำลังก้าวขึ้นบันไดเพื่อจะตรงไปหาเธอด้านใน ความรู้สึกกดดันปนกลัว ทำให้เพียงออไม่กล้าที่จะมองสบตานายหัวตรง ๆ ได้แต่หลุบตามองต่ำแทน "เป็นแค่ลูกหนี้ ไม่มีสิทธิ์เลือกพื้นที่สบายหรอกนะ" 
"ตะ แต่" 
"ก่อนก้าวขาออกจากบ้าน คนทางนั้นไม่ได้บอกอะไรเธอบ้างเลยเหรอ" เพียงออส่ายหน้าปฏิเสธแทนคำตอบ เป็นท่าทางที่นายหัวมองแล้วนึกขัดใจมากทีเดียว เป็นผู้หญิงตัวเล็กที่ติดจะผอมบางแล้วแบบนี้จะทำงานใช้หนี้ให้เขาคุ้มกับเงินที่ต้องแลกหรือเปล่า? "รีบเก็บของซะ อีกเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปทำงานใช้หนี้" 
"คะ?" 
"หูหนวกเหรอ ทำไมต้องให้พูดซ้ำอยู่ตลอด" 
"ขะ ขอโทษค่ะ" 
"รีบเก็บของ!" นายหัวออกคำสั่งเสียงดังพลางหมุนตัวเดินออกมาจากกระท่อมเพื่อจะรอเพียงอออยู่ด้านนอก ยืนรออยู่แค่ไม่กี่นาทีเธอก็ก้าวขาเดินตามออกมา แต่สภาพที่เห็นกลับทำให้นายหัวรู้สึกโมโหซะงั้น "เธอไม่มีตามองหรือยังไงว่าที่นี่มันมีแค่ป่ายาง แล้วชุดกระโปรงสวย ๆ ที่ใส่อยู่มันเหมาะจะทำงานงั้นเหรอ" 
"แต่เพียงไม่มีกางเกงเลยนะคะ ไม่คิดว่ามาถึงวันแรกจะต้องทำงาน" เธอเถียงกลับเสียงอ้อมแอ้ม ไม่กล้ามองสบตานายหัวตรง ๆ เลย
"หนี้ที่ครอบครัวเธอติดอยู่มันสิบล้าน ไม่ใช่สิบบาทที่จะทำงานนิดหน่อยแล้วหมด" 
มีใครเคยบอกเขาไหมว่าวาจาร้ายกาจยิ่งนัก ตั้งแต่มาถึงที่นี่ ไม่มีประโยคไหนที่เอ่ยออกมาจากปากของนายหัวแล้วไม่แฝงไปด้วยคำด่าเลย
"หรือเธอกำลังฝันอยู่" 
"ฝัน?" เพียงออช้อนสายตามองพลางเอ่ยทวนคำนี้ออกมา เป็นจังหวะเดียวกลับที่นายหัวโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ในระยะที่มองสบตากันก็ทำให้หัวใจเต้นแรงแทบระเบิด ไม่ใช่เพราะตื่นเต้น แต่เพราะกำลังกลัวเขาอยู่ต่างหาก
"ฝันที่จะได้ผัวรวยเพื่อหวังล้างหนี้ ถ้ากำลังฝันแบบนั้นจริง ๆ ฉันก็อยากจะดับฝันของเธอซะตอนนี้เลย เรื่องแบบนั้นมันก็คงมีแค่ในนิยายหรือไม่ก็ละคร เพราะชีวิตจริงเธอต้องทำงานใช้หนี้" 
"เพียงไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะ" เพียงออเริ่มเถียงเสียงดังกว่าเดิม เพราะเธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกนายหัวดูถูกอยู่ไม่มีผิด แม้คำพูดที่เขาเอ่ยออกมาจะแอบได้ยินมาจากที่บ้านบ้างก็ตาม แต่เธอก็หวังจะทำงานทั้งชีวิตเพื่อชดใช้หนี้อยู่แล้ว
"ไม่เคยคิดก็ดี เพราะฉันเองก็ไม่มีความคิดที่จะแต่งงานกับเธอด้วยเหมือนกัน สิ่งเดียวที่ฉันต้องการจากเธอและครอบครัวคือเงิน" นายหัวประกาศออกมาเสียงดัง แววตาตอนพูดของเขาดูจริงจังมาก เพียงออเลยรู้สึกเบาใจว่าเธอไม่ต้องทำอะไรที่ฝืนใจตัวเองไปมากกว่านี้อีก
"เพียงจะจำไว้ค่ะ" เพียงออฝืนยิ้มพร้อมคำที่เอ่ยออกมา รู้สึกแย่ในโชคชะตาของตัวเองได้ตลอดเวลาเลยจริง ๆ

#แนะนำซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่านะคะ #เนื้อหานิยายไม่ได้หวือหวาออกจะเรื่อย ๆ อาจจะมีภาษาใต้เพิ่มเติมเข้าไปในบทสนทนาเล็กน้อย