รัตติกาลแห่งรัก (Night Of Love)

ทำไมฉันต้องเจอเธอในตอนกลางคืนทุกที เธอต้องเป็นผู้หญิงขายตัวแน่ ๆ หน้าตาก็ดีแต่ทำไมไม่หางานทำดี ๆ ต้องมาขายตัวอย่างนี้ด้วย

อติมาที่ปาร์ตี้อย่างหนักจนถึงเช้าทำให้เธอนอนหลับตั้งแต่กลับมาที่บ้านตอนเจ็ดโมงเช้าจนตอนนี้สามทุ่มเธอก็ยังคงนอนหลับไม่ตื่น แต่เธอก็ต้องตื่นเพราะท้องของเธอเริ่มหิวขึ้นมาบ้างแล้ว
“มาหิวอะไรตอนนี้ว่ะ คนยังไม่อยากกินเลยท้องก็ร้องอยู่ได้” อติมาโวยวายกับตัวเองที่ท้องของเธอหิวแต่เธอเองยังไม่อยากตื่นเพราะเธอง่วงและเพลียมาก ๆ
“ลุกก็ได้ ๆ เลิกร้องได้แล้วไอ้ท้องบ้า” อติมาลุกขึ้นนั่งทั้ง ๆ ที่ตาก็ยังไม่ลืมขึ้นมา
“ก็ได้ ๆ ไปกินก็ได้ร้องไม่เลิกเลยนะ” อติมาพูดกับตัวเองแล้วลุกเดินออกจากห้องนอนเพื่อลงไปหาอะไรกินข้างล่างแต่เมื่อเธอเดินผ่านห้องของพ่อกับแม่เลี้ยงก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่ชวนให้เธอสงสัย
“วันนี้พ่อไม่อยู่บ้าน ทำไมถึงได้มีเสียงแปลก ๆ ออกมาจากห้องนี้” อติมาเอ่ยขึ้นมาคนเดียวแต่ก็ยืนฟังเสียงแปลกนั้นต่ออย่างสงสัย
“โอ๊ย!!! เจ็บตรงนั้นเบา ๆ หน่อยสิ” เสียงของอรนุชดังขึ้นมาจนเล็ดลอดออกมาข้างนอกห้อง อติมาเอาหูของเธอแนบที่ประตูเพื่อฟังให้ชัด ๆ ว่าข้างในห้องเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“อืม ตรงนั้นแหละดีมาก อืม ดีมาก” เสียงของอรนุชยังคงดังขึ้นมาเรื่อย ๆ จนอติมาต้องเอามือปิดปากของเธอไว้
“อ๊ะ เจ็บนะ อือ แต่ตรงนั้นสบายมาก” อติมาทนยืนฟังไม่ได้อีกต่อไปเพราะเธอคิดว่าแม่เลี้ยงของเธอนอกใจพ่อพาคนอื่นมาในห้องนี้
“สกปรกที่สุด ผู้หญิงอะไรกล้าพาคนอื่นมามั่วถึงห้องนอนที่ตัวเองนอนกับสามี” อติมาเอ่ยขึ้นมาแล้วก็เดินลงไปหาอะไรทาน เธอนั่งกินข้าวเสร็จก็เดินขึ้นมาบนห้องตามเดิม แต่คราวนี้เธอได้เจอกับรัตติกาลที่กำลังเดินออกมาจากห้องนอนของอรนุช
อติมาตกใจเล็กน้อยที่เธอเห็นรัตติกาลเดินออกมาจากห้องของอรนุช เธอคิดว่าเป็นผู้ชายที่อยู่ในห้องนอนของอรนุชแต่กลับเป็นผู้หญิงแล้วยังเป็นผู้หญิงที่เธอเคยเห็นที่ร้านเหล้าที่ชอบไปอีกด้วย
รัตติกาลมองหน้าของอติมาเล็กน้อยแล้วก็เดินหลบลงไป อติมาอยากถามเหลือเกินว่ามาที่บ้านของเธอทำไม
อรนุชเปิดประตูออกมาในสภาพที่ผมเพ้ายุ่งเหยิงยิ่งทำให้อติมาแน่ใจว่า อรนุชจ้างผู้หญิงคนนั้นมาทำอย่างที่เธอคิด
“สกปรก ผู้หญิงอะไรมั่วทั้งผู้หญิง ผู้ชาย” อติมาเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ แล้วใช้สายตาเหยียดอรนุชแล้วก็เดินไปที่ห้องของเธอ
อรนุชเองก็ไม่เข้าใจว่าลูกเลี้ยงของเธอ ทำไมต้องมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ อย่างนั้น
“แอลเป็นอะไรทำไมต้องมองเราแปลก ๆ เหมือนเราไปทำอะไรผิด” อรนุชพูดจบก็มองตามหลังของลูกเลี้ยงอย่างงง ๆ ในท่าทีของเธอ