เกิดใหม่ครั้งนี้ขอให้ร่ำรวยเงินทอง

นับดาวลอบมองคู่สามีภรรยาตรงหน้า ที่ดูเข้าขากันไม่ได้มาเป็นเวลานานกว่าสองเดือนแล้ว เธอไม่ยอมไปไหนเอาแต่เฝ้าดูพวกเขาใช้ชีวิตด้วยกันอย่าง ยุ่งเหยิง พูดง่าย ๆ ก็อีกคนเป็นน้ำ ส่วนอีกคนก็เป็นไฟ
ไฟป่าเสียด้วย...
เธอด่าผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อว่า เหลียนฮวา เป็นสตรีที่ช่างไร้เมตตาและใจดำกับสามีที่ร่างกายไม่แข็งแรงเหลือเกิน แม้ว่าเขาต้องตรากตรำทำงานหนักเพื่อเก็บเงินมาสู่ขอสาวเจ้าเป็นภรรยาจนร่างกายพัง ผู้ชายอย่างเขาจริงใจมุ่งมั่นเอาเธอเป็นเมียขนาดนี้ ยังมีอะไรให้ต้องเสียใจอีก
ถึงแม้จะป่วยก็ยังทำงานทรมานร่างกายตัวเองซ้ำ ๆ จนป่วยเรื้อรังต้องกินยารักษาเป็นปี ๆ ถึงจะหาย อีกอย่างเงินที่เขาหามาได้เขาก็เอามาทุ่มเทกับเธอคนนี้ ไม่ได้ปล่อยให้รอเก้อจนเป็นหม้ายขันหมากสักหน่อย!
แต่นับวันเธอยิ่งโลภ แหม อยากมีเงินก็ต้องออกไปหางานทำเองสิคะสาว มาตะโกนแผดเสียงดังแว้ด ๆ อยู่แบบนี้จะได้เรื่องไหมล่ะ โธ่เอ๊ย ถ้าฉันมีกายเนื้อนะจะลากผู้หญิงคนนี้ไปทำงานจะได้รู้ว่าเงินน่ะหายาก
นับดาวนั่งอยู่บนต้นไม้มองเหลียนฮวาอย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกเหมือนว่านิสัยของผู้หญิงคนนี้ จะทำให้ผู้ชายหน้าตาดีมองผู้หญิงทั้งโลกว่าเป็นประเภทงี่เง่าเอาแต่ใจเหมือนเธอหมด
"เจ้าคงเห็นแล้วใช่หรือไม่ นั่นคือสามีของเจ้าที่ติดตามรับใช้เจ้ามาหลายภพหลายชาติ ต่อให้เจ้าจะทำร้ายเขาอย่างไร เขาก็ยังรักมั่นแต่เจ้าไม่แปรเปลี่ยน เหลียนฮวาเอ๋ยสิ่งที่เจ้าเห็นนั้นคือตัวเจ้าในอดีต แต่จากนี้ไปข้าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายแก่เจ้า จงเลี้ยงดูบุตรชายข้าให้ดี อย่าให้เขาได้เจ็บช้ำน้ำใจอีกเล่า"
เสียงของชายชราดังเข้ามาในหัวของนับดาว ทำให้เธอรู้ว่าคนที่ตัวเองด่าว่ามาตลอดก็คือตัวเธอเองในอดีต นี่คือชาติแรกที่ได้พบกับสามี ทว่าผลสุดท้ายเขาต้องตายตก เพราะอาการป่วยไม่ทราบสาเหตุ
นับดาวทำหน้าเหวอเมื่อรู้ความจริง นิ้วเรียวชี้เข้าหาตัวพลางหันมองซ้ายขวาเพื่อหาเจ้าของเสียง แม้ว่าจะไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ว่ามันคือเรื่องจริง แต่มาคิดดูดี ๆ แล้วมันก็แปลกตั้งแต่แรกแล้วว่า ทำไมเธอถึงต้องมาที่นี่ ทำไมถึงไม่มียมทูตมารับวิญญาณเสียทีทั้งที่ก็รอจนหง่อมแล้ว
"นี่ฉันคือผู้หญิงงี่เง่าคนนั้นที่ด่ามาตลอดสองเดือนน่ะเหรอ บ้าบอน่า ถึงยัยนั่นจะสวยชนิดที่ว่าผู้หญิงด้วยกันยังเหลียวมอง แต่นิสัยบูดไม่ไหวค่ะสาว นางร้ายในละครนิสัยยังดีกว่าอีกมั้ง เหอะ ๆ ไม่จริงอะ ฉันไม่อยากเป็นคนสวยปากร้ายที่เอาแต่รังแกสามีสุดหล่อหรอกนะ"
"..."
เจ้าของเสียงเฉลยปริศนาถึงกับพูดไม่ออก ตั้งใจส่งนางมาให้เห็นนิสัยของตัวเองก่อนเกิดโศกนาฏกรรมในอีกหลายชาติภพข้างหน้า นึกว่านางจะสำนึก แต่กลับมานั่งส่ายหน้าปฏิเสธว่าสตรีจอมร้ายกาจไม่ใช่ตัวเอง
"แม่นางคนที่เจ้าแอบดูมาตลอดคือตัวของเจ้าเอง เป็นเจ้าในภพชาติแรกที่เกิดเป็นมนุษย์..." เจ้าของเสียงปริศนาพูดยังไม่ทันจบประโยคดีก็มีเสียงแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"ไม่เชื่อค่ะ" นับดาวยังยืนยันในคำตอบเดิม อย่างไรก็ไม่ยอมรับเด็ดขาดว่า ผู้หญิงที่ทั้งปากร้ายและใจแคบคนนั้นจะเป็นเธอน่ะ!
"แม่นางแต่หากเจ้ายอมเชื่อข้า บุรุษรูปงามผู้นั้นจะเป็นของเจ้า"
เสียงปริศนาเริ่มหาทางหลอกล่อให้สตรีขี้ระแวงเชื่อ ไม่เช่นนั้นนางจะกลับเข้าร่างที่แท้จริงไม่ได้
"อ๋อ งั้นเชื่อก็ได้ค่ะ" เสียงใสตอบกลับทันควัน นับดาวมองหนุ่มหล่อหน้าตาดีตรงหน้า นี่ขนาดถูกสิ่งลี้ลับเบลอหน้าอยู่ ออร่าความหล่อยังเด้งโดดออกมากระแทกใจเธออย่างจัง ก็นึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร เพราะทั้งหมู่บ้านมีแค่ใบหน้าของเขาคนเดียวที่ถูกเบลอไว้
""
"คุณลุงเจ้าของเสียง...หนูสัญญาค่ะว่าจะดูแลเขาให้ดี จะเลี้ยงดูไม่ให้เขาต้องลำบาก งานหนักหนูจะทำเอง ส่วนสามีนั่งอยู่ใต้เงาร่มไม้เล่นดินไปเถอะ เรื่องเงินหนูก็จะหาเข้าบ้านเองค่ะ เชิญสามีอยู่สบาย ๆ นอนรอใช้เงินได้เลย"
โดยไม่ต้องรอให้ใครบอก นับดาวก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเธอนั้นกำลังจะได้ไปเกิดใหม่ และจะต้องมาใช้ชีวิตแทนผู้หญิงปากร้ายคนนั้น ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่รู้ตัวก็เผลอกวนบาทาเจ้าของเสียงปริศนาไป ดูท่าว่าจะเป็นคนใหญ่คนโตในโลกหลังความตายเสียด้วย เธอก็นึกกลัวว่าจะโดนโกรธ แล้วถูกส่งไปเป็นสัตว์นรกเฝ้ากระทะทองแดงเสียอีก จึงต้องรีบกลับคำพลางกลบเกลื่อนความผิด และรับปากว่าจะดูแลเขาคนนั้นอย่างดี
วิญญาณเร่ร่อนอย่างเธอ ขอรั้งโอกาสทองนี้ไว้ให้แน่นเลย!
""
"อย่าเงียบสิคะ หนูใจคอไม่ดีเลย"
"เช่นนั้นข้าจะมอบแหวนวงหนึ่งให้กับเจ้า เป็นแหวนมิติที่ใช้เก็บของและมีบางสิ่งติดมาด้วย แม่นางข้าต้องไปแล้ว เจ้าจงดูแลบุตรชายข้าให้ดีดังที่เจ้าได้ลั่นวาจาเอาไว้เล่า"
ครู่หนึ่งนับดาวก็รู้สึกถึงลมวูบใหญ่พัดผ่าน เธอหลับตาลงอย่างรับสภาพ และต้องลืมชีวิตเดิม ลืมชื่อนับดาวที่เป็นอยู่ไป พร้อมเริ่มต้นใหม่ในฐานะเหลียนฮวาสตรีปากจัด! ผู้ที่จะเลี้ยงดูสามีให้สุขสบาย
ท่านพี่ไม่ต้องรวย ข้าจะเลี้ยงดูท่านเองเจ้าค่ะ!

**ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมนะคะ