บทสตรีของตัวร้ายข้าไม่เป็นแล้วได้หรือไม่

แค่อยากอ่านบทรักเร่าร้อนของพระนางให้สาแก่ใจ แต่ต้องมาตุยทั้งที่ยังไม่ได้อ่านสักบรรทัด! ความซวยที่มีคงยังไม่พอสาแก่ใจ จึงส่งเธอมาเป็นนางร้ายปลายแถวในนิยายที่เพิ่งอ่านมาหมาด ๆ โปรไฟล์นางร้ายผู้นี้ดีเลิศประหนึ่งนางเอกก็ไม่ปาน ความงามถูกยกให้เป็นที่หนึ่ง ความสามารถด้านวรยุธเองก็ไม่น้อยหน้าผู้ใด แต๊.. ทำไมต้องเป็นนางร้ายที่จะต้องตุยตั้งแต่บทแรก ๆ ด้วยหา!!

ซ้ำร้ายกว่านั้นนางยังถูกบังคับโยนใส่เกี้ยวประเคนให้สามีผู้เป็นถึงประมุขมาร ตัวร้ายสุดกร้าวใจของเรื่อง เพียงแต่ว่า.. เขาทั้งเย็นชา หยิ่งผยอง และร้ายกาจ ไร้ความปราณี ตบเด็กเตะหมาท้าผู้หญิงต่อยสอยคนแก่ น่ากลัวที่สุด! และดันเป็นคนเดียวกันกับผู้ที่ลงมือสังหารนางในต้นเรื่อง สาเหตุเพราะไปรังแกสตรีหน้าแบ๊ว สาวใช้คนโปรดของเขา แม่นางเอกในนิยาย ฮึ่ย!

เอาเถอะ หากนางไม่ทำตามบท ไฉนจะตายได้เล่า เพียงนางอยู่เงียบ ๆ ว่านอนสอนง่าย หลีกเลี่ยงหนทางเสี่ยงตาย สุ่มกอบโกยเงินแล้ววางแผนหนีออกไปไม่ดีกว่าหรือ

นางคิดเช่นนั้นแต่ทว่า..

ไอ้ลูกหมาเอ้ย !! ตัวร้ายบ้านั่นทำไมถึงกลั่นแกล้งนางไม่เลิก !!

"สวี่ลี่เซียน"

"..."

"ข้าเรียกเจ้า เดินมานี่"

"ทะ..ท่านจำผิดคนแล้ว ข้าไม่ใช่คนที่ท่านตามหา"

"คิดว่าข้าโง่ถึงขนาดเชื่อเรื่องหลอกเด็กหรือ เรือนร่างเจ้าได้เห็นทุกคืน อยู่ไกลถึงพันลี้ข้าก็จำได้"

"!!"

"หึ คาดไม่ถึงว่าภรรยาคิดถึงข้า แอบตามมาพบถึงที่นี่ ไม่ต้อนรับเจ้าคงทำลายน้ำใจเจ้าแล้ว"

กรี๊ดดดดด เขาพูดออกมาได้ยังไงแล้วใครภรรยาแก๊!!

**นิยายไม่เน้นสาระ เน้นฮา เน้นบทพระนาง**