เด็กเลี้ยง(ลับ)มาเฟีย

นางเอก 'โมริ' ฐานะยากจน ครอบครัวก็ไม่รัก ต้องคอยทำงานใช้หนี้ทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ
มาวันหนึ่งเธอทำงานร้านอาหารญี่ปุ่นแล้วเจอกับสองฝาแฝด ที่เธอไม่รู้ว่าพวกเขานั้นเป็นมาเฟียผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในอิตาลี และในวันนั้นชะตาชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป....

"หุ่นแม่งสวยว่ะ" มีเสียงปริศนาที่เธอเหมือนว่าเคยได้ยินมาก่อนที่ไหนแต่ก็จำไม่ได้เอ่ยออกมา

"ชอบเหรอ" และก็มีเสียงเย็นชาตอบกลับมา และเธอก็ต้องขมวดคิ้วเพราะเธอนั้นก็รู้สึกคุ้นหูเหมือนได้ยินเสียงนี้มาจากที่ไหนมาก่อน

"เออ...ทำยังกะพี่ไม่ชอบ ผิวนวลเนียนแบบนี้" และเสียงเจ้าเล่ห์ติดเล่นตอบกลับและหัวเราะด้วยความชอบใจ

"หึ" และก็มีเสียงหัวเราะในลำคออีกครั้ง และเธอรู้ได้ทันทีว่าเสียงหัวเราะในลำคอคือเสียงเดียวกับเสียงเย็นชาที่พูดมาก่อนหน้า

"จะเล่นอีกนานไหมไอ้ใหญ่"

ใหญ่ เธอเริ่มเอะใจอีกครั้งเพราะจำได้ว่าเมื่อวานก็มีคนชื่อใหญ่มาที่ร้าน และเธอก็เริ่มปะติดปะต่ออีกครั้ง ทั้งเสียงและเสียงพูดของผู้ชายสองคนนี้มันเหมือนผู้ชายสองคนเมื่อวานเลยไม่มีผิด

เจแดนมองเรือนร่างสวยที่มันเตะตาของเขาอย่างจัง แต่เขาก็ยังไม่รีบร้อนที่จะกินเหยื่อตอนนี้ ยังคงใจเย็นคีบซูชิแต่ละชิ้นเข้าปาก เหมือนกับว่าอาหารที่เขากินนั้นคือร่างสาวน้อยที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้าเขา

"ไม่ไหวแล้วนะไอ้ใหญ่"

เสียงพูดสองแง่สองง่ามทำให้คนตัวเล็กเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มระแวงขึ้นมาเสียดื้อ ๆ

"อีกนิดยังไม่อิ่ม"

"อิ่มได้แล้วมั้ง"

คิ้วโก่งหนาคมเข้มขมวดคิ้วอย่างเด็กน้อยที่โดนขัดใจทันที และมองฝาแฝดคนน้องที่นั่งเท้าค้างมองเขาและยักคิ้วอย่างกวนอวัยวะเบื้องล่างมาให้

"จะเอาให้ได้เลยใช่ไหม"

จะเอาให้ได้เลยใช่ไหม โมริขมวดคิ้วทันทีที่พวกเขาทั้งสองคนพูดสองแง่สองง่ามให้เธอตงิดใจหลายต่อหลายครั้งแล้ว แถมเธอเงียบฟังเสียงภายในห้องก็ไม่มีเสียงใครอื่นนอกจากเสียงผู้ชายสองคนนี้เท่านั้น

**คำผิดจะปรับแก้ไม่เกิน 25 พ.ย. 66 ค่ะ**
เจอคำผิดตรงไหนต้องขออภัยด้วยค่ะ ท้ายสุดฝากเรื่อง เด็กเลี้ยง(ลับ)มาเฟีย ด้วยนะคะ