รักรออยู่

"อะไร" เขาถามหลังจากวางหนังสือไว้ข้างตัว
"จดหมายน่ะ เพื่อนฉันฝากมาให้"
"งั้นก็ไม่ใช่ของเธอน่ะสิ"
ฉันจะเขียนจดหมายให้นายทำไมล่ะ เอ้านี่..." ยื่นจดหมายเข้าไปใกล้เขาอีกนิด
"ฉันไม่รับของจากคนแปลกหน้า"
"ฉันเป็นคนแปลกหน้าเหรอ"
"เธอไม่ใช่คนแปลกหน้า...แต่เจ้าของจดหมายน่ะคนแปลกหน้า"
"เดี๋ยวฉันพามารู้จักก็ไม่แปลกหน้าแล้ว เขาน่ารักนะ"
.............................................................
เมื่อครั้งอายุสิบสี่ นัยน์ภัค รับบทเป็นคนส่งจดหมายรักให้เพื่อนและจบลงด้วยการแอบชอบเป้าหมายเสียเอง ด้วยเพราะรู้ว่าเพื่อนชอบ เธอจึงพยายามหักห้ามและตัดใจอยู่ในที่ที่คนแอบชอบสมควรอยู่และเก็บงำความรู้สึกไว้อย่างมิดชิดแต่แล้วเธอก็ทำร้ายความรู้สึกของ ดรัลอย่างไม่น่าให้อภัย ยังไม่ทันได้ขอโทษโชคชะตาก็พรากเขาไปจากชีวิตเธอเสียแล้ว

แต่ใครจะเชื่อว่าสิบสี่ปีต่อมาเขากลับมาบอกว่าชอบเธอ!

"เนตร" เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เธอเห็นดรัลไม่กล้าสบตาเธอ เธอรับขานและรอว่าเขาจะพูดอะไร
"อย่ามองแดนแบบนั้น"
นัยน์ภัคแปลกใจ นี่เธอกำลังมองเขาแบบไหนกัน
"เนตรมองเหมือนอยากจะกลืนแดนเข้าไปทั้งตัวเลย" เขาช้อนตาขึ้นมองอย่างเขินอาย ทำตัวราวกับเป็นแม่หญิงที่ถูกมองด้วยสายตาเสน่หาไปได้
"แบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าวเย็นหรอก"
....................................................................
เธอไม่รู้หรอกว่าอะไรทำให้เธอและเขากลับมาพบกัน อาจจะเป็นพรหมลิขิตอย่างที่คนอื่นๆ ว่า อาจจะเป็นทฤษฎีแรงดึงดูดอย่างที่เขาเคยบอก หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะ...รัก

....................................................................
ซื้อผ่านหน้าเว็บและระบบแอนดรอยด์จะถูกกว่านะคะ :)