ไอติมของคุณคิน

//"นายเดี๋ยวสิ"// ขณะที่ผมกำลังเดินไปที่รถก็มีเสียงของคนเรียกอยู่ของหลัง

"คุณมีธุระอะไรกับผม"ผมถามคนตรงหน้าออกไป ผมพูดออกไปอย่างสุภาพเพราะเห็นว่าป็นเพื่อนกับพี่ชัย

//"นายใช่คนที่เดินชนฉันที่ผับเมื่อคืนก่อนใช่ไหม"// ผมหยุดนิ่งคิดตามในสิ่งที่คนตรงหน้าพูด

"คุณคือนายภาคินคนนั้นหรอ ทำไมคุณเจ็บตรงไหนหรือยากให้ผมขอโทษ " ผมถามออกไปเท่าที่ผมจำได้เพื่อนผมมันขอโทษไปแล้วนิ

//"ใช่ นายไม่คิดจะรับผิดชอบฉันหน่อยหรอ"//

"ห่ะ"

"คุณจะให้ผมรับผิดชอบอะไร คุณก็ยังดูปกติดีนิหรือว่าแขนขาหักห่ะ" ผมตอบออกไปด้วยอาการ ฉุดเฉียว ไอ้แก่นี้ต้องการอะไร

//"หึหึ ก็ไม่แต่ฉันยากให้นายรับผิดชอบที่ชนฉัน"//

"นี่!!คุณ" ผมพยายามจะเดินเข้าไปดึงคอเสื้อไอ้บ้านี้ แต่ลูกน้องของมันมากั้นผมเอาไว้

//"ใจร้อนจริงๆเลยน่ะ"// ไอ้แก่นี้พูดไปอมยิ้มไป นี่มันตั้งใจจะยั่วโมโหผมงั้นสิ

"แล้วคุณต้องการอะไร" ผมถามออกไปจะได้จบเรื่องสักที

//"ไปกินข้าวกับฉันสิ เลี้ยงข้าวฉันสักมื้อเป็นการไถ่โทษเป็นไง"// ที่ตามมาแค่ยากให้เลี้ยงข้าวแค่นี้ก็เนี้ยน่ะ

"แค่นี้ใช่ไหม ได้จะได้จบเรื่องสักที "

//"งั้นก็ตามนั้น คืนนี้เจอกัน"//


"เห้ย วันนี้ไม่ได้ผมมีธุระ"

//"ฉันไม่สน ฉันจะไปคืนนี้แต่ถ้านายไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรน่ะ ฉันก็จะเพิ่มมื้ออาหารไปอีกสองมื้อเราจะได้เจอกันบ่อยๆไง"// ไอ้แก่นี้มันเจ้าเหล่จริงๆ