เด็กในปกครองของการันต์

ในขณะที่ปากยังคงบ่นคนที่นอนอยู่บนโซฟา แขนแกร่งก็ทำหน้าที่ช้อนตัวของเป้ยให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด เป้ยเมื่อเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆของการันต์ กระชับแขนเล็กกอดคนพี่ให้แน่นขึ้น พร้อมกับซุกใบหน้าหวานเข้ากับอกอุ่นของการันต์
การันต์มองกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้ที่ยังคงวางอยู่ ที่เดิม ยังไม่มีการจัดเก็บแต่อย่างใด ก็เจ้าของมัวแต่สังสรรค์กับเพื่อน ๆ และพี่ชายของตัวเองจนเมามายขนาดนี้

“ทิ้งให้นอนบนโซฟาให้ยุงกัดตายดีไหม”
“……..”
“มึงกินควายเข้าไปเหรอ ตัวหนักจังเว้ยเฮ้ย”
“……..”

การันต์อุ้มเป้ยเข้ามาในห้องนอนที่เขาจัดเตรียมไว้ให้กับเป้ย ห้องนี้ขนาดเล็กกว่าห้องนอนของเขา แต่ก็ไม่ได้เล็กจนทำให้อึดอัด ภายในห้องตกแต่งด้วยโทนสีขาว สะอาดตา เฟอร์นิเจอร์ครบครัน มีห้องน้ำในตัว
การันต์วางเป้ยลงบนเตียงนอนขนาดพอดี ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้กับเป้ย
“ดูไปดูมามึงก็น่ารักเหมือนกันนะเตี้ย”
สายตาเฉี่ยวจดจ้องไปที่ใบหน้าหวาน เหมือนต้องมนต์สะกด ปากนิดจมูกหน่อย แก้มป่องๆสีชมพูระเรื่อเหมือนถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ผมดำสลวยที่หล่นลงมาปรกหน้า
เก้าเอื้อมมือจับผมที่หล่นปรกหน้าทัดหูให้กับเป้ย ใบหน้าหล่อ ค่อยๆ เคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าของเป้ยทีละนิด
จ๊วบ!!