หวนคืนนคร

"ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าไปพายฆ้องจูมคำมะละแม่ง ขวัญเจ้าแยงส่องเล่นเห็นแก้ว หน่วยใส เจ้าอย่าได้ชมอยู่นานดน คือสีทนหลงทางขาดเขินผืนผ้า ป๋าโตไว้มะโนราหนีจาก แสนลำบาก ป่วยไข้ไพรพ้นด่านเขา ขวัญหน่อเจ้าให้ผันแผ่นเวนคืน

ว่ามาเยอขวัญเอย ชวัญเจ้ากลับมา แล้วให้มาอยู่ซุมแซง เซามีแฮงเหงื่อไคลไหลย้อย

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญสองข้างขาแขนเคยย่าง บาดนี้ โรคห่างฮ้ายหนีพ่ายให้ต่าวมา

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าอย่าได้มัวเมาเบ่นนำเขาคนละเผ่า ขวัญของข่อยและเจ้าเฮานั้นต่างเขา อย่าไปเว้านำหมู่ผีพลาย อย่าไปผายนำผีตาแฮก ผีเหลียวไม้ สิแดกตาผี ไม้ฤๅษีฤทธิ์แก่กล้า"

เขาว่ากันว่าก่อนคนเราจะตาย ดวงจิตจะดับสลาย ดวงจิตสุดท้ายจะนำพาให้เราหวนนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตแต่ชีวิตผมดันไม่มีอะไรให้นึกถึงเลยนี่สิ......... L ร

"กลับมาหาพี่สักทีเถิดหนาคนดี"