จวบระพีอัสดง

ถึง นายพันเอกนรินทร์ ปานวริศ


สบายดีไหมนิ่ม ได้ข่าวแว่วมาจากที่กลาโหม เห็นว่าเดี๋ยวนี้นิ่มมีเพื่อนมาก... ดีแล้วล่ะ หากนิ่มมีเพื่อนเป็นฉันไปคนเดียวทั้งชีวิต เหมือนเมื่อคราวฉันยังอยู่เรือนเจ้าคุณพ่อ นิ่มคงอมทุกข์แย่

ทางฉันสบายดี เริ่มรับราชการมาก็เข้าสงครามแล้ว งานคงจะมากกว่าปกติที่เขาทำกัน แต่ฉันว่าสนุกดี อย่างน้อยทำอะไรให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้างก็เป็นเรื่องคุ้มค่า จึงไม่คิดว่าลำบากเท่าไร

กระนั้นแล้ว ต่อให้เหนื่อยยากฉันก็คงจะบอกเธอว่าสบายอยู่ดี ไม่ได้คุยกันมาตั้งหลายปีนี่นะ จะเอาแต่พูดถึงเรื่องน่าขุ่นเคืองเหมือนเมื่อก่อนคงเสียอารมณ์แย่

ฉันไม่รู้ว่านิ่มยังอ่านวรรณคดีเหมือนเดิมหรือไม่ ทางฉันไม่ได้อ่านแล้ว ตั้งแต่ไปเรียนที่บริเตนใหญ่ก็ได้อ่านแต่เอกสารภาษาอังกฤษ พอกลับมาก็มีแต่เรื่องให้จัดการ มีวันนี้ล่ะที่นึกถึงเธอ ถึงได้ยกตั้งหนังสือเก่ามาปัดฝุ่น แต่อ่านได้ไม่เท่าไรก็ลงท้ายที่นั่งร่างจดหมายหานิ่มอีก

เดี๋ยวนี้ฉันอ่านนิยายภาษาอังกฤษมากเลยล่ะ มีหลายเรื่องที่เธอต้องถูกใจแน่ หากยังได้ผลัดกันอ่านเหมือนก่อนนี้ก็คงดี

จะว่าไปแล้ว ทางนั้นเขาให้เล่าเรียนวรรณกรรมภาษาอังกฤษบ้างหรือไม่... เห็นทีคงต้องถามพวกเพื่อนนายทหารที่กระทรวงดูบ้าง ฉันไม่ทราบเลยว่าเธอเรียนอย่างไร เสียดายไม่น้อยที่ไม่ได้อยู่สยามไทยทันเห็นเธอสวนสนาม คงเท่ดีไม่หยอก

ยังเขียนจดหมายถึงฉันอยู่ไหมนิ่ม ฉันเขียนถึงเธอเป็นฉบับที่พันเห็นจะได้แล้ว คงใกล้สติฟั่นเฟือนเต็มทีที่ยังหวังว่าข้อความของฉันจะไปถึงเธอ แม้ ณ ขณะนี้กำลังจะขยำกระดาษทิ้ง และเตรียมไปเข้างานที่กระทรวง


คิดถึงการอ่านจดหมายจากเธอเหลือเกิน
ระพี ดิเรกโยธิน / คุณระพีของเธอ