ลินินเนื้อแก้ว

เพราะจิตริษยาของผู้หญิงชื่อ เกสร ทำให้เกิดเรื่องร้ายสองเรื่อง
--พรากแม่-ลูกจากกัน
--พรากผัว-เมียจากกัน
แต่เธอไม่ได้มองว่าตัวเองทำผิด เธอมีสิทธิ์จะจัดการกับศัตรู ในฐานะเมียเอกของสามี...ต้องตีเมียน้อยให้แตก เท่านั้นไม่พอลูกชายของสามีก็เอาไว้ไม่ได้
นั่นทำให้เกิดเงื่อนปมมากมาย
ณภัทร ฟาดฟันกับ ธัชชะ น้องชายต่างพ่อ โดยมี ลินิน เป็นเดิมพัน
มากกว่านั้นสำหรับเขา ลินิน เหมือนตัวแทนของความรักที่ถูกพรากจากไป เขาบอบช้ำถึงขนาดต้องเข้ารักษาอาการทางจิต
เขาเกลียดเปียโน เกลียดเสียงของมัน เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยได้ซาบซ่านกับรสรักปักอุราบนเปียโน
และมือมารของแม่เลี้ยงก็พรากจากไป...ลินิน ตุ๊กตาแก้วที่มาพร้อมกับเปียโน
ณภัทรอยากแก้มือกับความรักที่ถูกพรากจากไป
อีกครั้งและอีกครั้งที่เขาขอบรรเลงเพลงรัก ซึ่งแสนจะหยาบคาย
“คุณเล่นเปียโนได้ดีเหลือเกิน...รู้ไหมว่าผมคิดอะไรอยู่ ผมคิดถึงว่านอกจากใช้มือเล่นเปียโนแล้ว...หากผมจับคุณนั่งบนนั้นด้วยบั้นท้ายคุณ...แล้วผมคร่อมอยู่เหนือร่างคุณ...มันจะเป็นเพลงแบบไหน”
เนื้อนางที่บางอย่างแก้วอย่างลินิน จึงแหลกแล้วในมือเขา
เพราะคำประกาศของเขาที่ตามมาอย่างหมายมั่น
“ไม่ว่าคุณจะรังเกียจผมแค่ไหน...ผมสัญญา...สักวันหนึ่ง คุณจะลืมมันหมด...รู้ไหม...ไม่มีอะไรที่ผมตั้งใจจะเอาให้ตัวเองแล้วผมไม่ได้”
ติดตามได้ในเล่มนี้ค่ะ