ดวงใจปักษานาคี

ตัวอย่าง

"สินธุ เหตุใดจึงทำเช่นนี้...เจ้า!?" ความเจ็บปวดทรมานเริ่มต้นที่หน้าท้อง รู้สึกราวกับอวัยวะภายในถูกบีบรัดอย่างรุนแรง หัวใจเต้นถี่ระรัว เลือดเนื้อที่ไหลเวียนอยู่ในกายสูบฉีดเร็วขึ้น แล้วค่อย ๆ ช้าลง

ช้าลงจนนางรู้สึกว่าตนเองอยู่ตรงกลางระหว่างความเป็นและความตาย

ภาพความทรงจำต่าง ๆ นานาย้อนกลับเข้ามาให้โสตประสาท กลิ่นอายเย็นเยียบของพื้นดินและลำธารที่นางเคยได้สัมผัส บัดนี้กลับเบาบางจนไม่อาจรู้สึกได้
และในที่สุด มณีนาคราชอันเป็นจิตวิญญาณกึ่งหนึ่งที่เรียกว่า กายละเอียด ก็ถูกดูดออกมาจากปากของนางพิมพาเทวี แล้วเข้ามาอยู่ในมือของยักษาวิหค

มือใหญ่ที่กอบกุมลำคอของนางจึงได้ปลดปล่อยให้เป็นอิสระ และร่างอรชรก็ล้มลงกับพื้นทันที ในตอนที่นางพยายามเปล่งเสียงร้องขออ้อนวอนอีกฝ่าย
กลับปรากฏว่า ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากคอ!

"เจ้าจำต้องรับโทษทัณฑ์ เหตุที่สังหารพระปิตุลาเหมราช!" เสียงทุ้มกังวานดังก้อง ก่อนร่างสูงใหญ่ที่ครั้งหนึ่งเคยกอดก่ายนางจะหมุนกายากลับหลังแล้วเดินออกไปจากลูกกรง

ไม่จริง ไม่! พิมพาตะเกียกตะกายตามไปกอดขาของผู้เป็นชายที่เสพสังวาสกายนางเป็นคนแรกเอาไว้พลางร่ำไห้อย่างไม่อายนรกสวรรค์ พยายามเว้าวอนร้องขออย่างสุดชีวิต

หากแต่เจ้าของดวงตาคมกลับมิได้ใยดีแม้แต่น้อย...

เขาปล่อยให้นางนาคีนอนหายใจรวยระรินอยู่ภายในคุกถ้ำศิลาแห่งนี้เพียงผู้เดียว

ทำไมกันสินธุ ทำไมกัน...

พิมพาได้แต่เว้าวอนอยู่ภายในโสตสมอง มิอาจเอื้อนเอ่ยวจีใดออกมาได้อีก ทั้งพลังและน้ำเสียงล้วนถูกดูดออกไปจนสิ้น หลงเหลือเพียงชีวิตที่รอคอยความตายเท่านั้น

นางเหม่อมองหยดน้ำค้างที่พร่างพรมอยู่เหนือเพดานถ้ำศิลา แล้วโปรยปรายลงมากระทบผิวกายของตน ราวกับกำลังซ้ำเติมความหลงผิดของนางที่เผลอตัวไว้เนื้อเชื่อใจบุรุษใจทรามผู้สืบเชื้อสายกุมภัณฑ์