ข้าจะไม่ยอมตาย…ในโลกนิยายเฮงซวย! เล่ม 2

***Hightlight***
"เรื่องนี้คงจะขึ้นอยู่กับองค์หญิงกระมัง ถ่านไฟเก่านั้นร้อนนัก ท่านแม่ทัพระวังตัวไว้หน่อยก็ดี" ฉินซ่งหมิงทรงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่พระองค์ต้องหุบยิ้มฉับ แล้วตวัดพระเนตรเขียวปั๊ดไปมององค์หญิง
"ไม่มีถ่านไฟอะไรทั้งนั้นแหละ แหล่งน้ำก็ยืนอยู่ข้างกายเจ้าไม่ใช่หรือ ถ่านไฟที่เจ้ามีย่อมไม่มีทางร้อนพอที่ท่านหญิงมู่จะดับไม่ได้หรอก" เมิ่งลี่ฟานเชิดหน้าพูดได้อย่างน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก และคำพูดของเธอก็ดูจะทำให้พระสวามีอย่างแม่ทัพทมิฬพอพระทัยไม่ใช่น้อย รวมถึงมู่ฟ่านเซียน ที่ต้องยอมรับว่านางพอใจมากเช่นกัน ที่ได้เห็นองค์หญิงฉินอ้ายเอ๋อร์ไร้เยื่อใยกับองค์ชายรองได้ถึงเพียงนี้!
"หึหึ องค์ชายรองได้ยินแล้วใช่หรือไม่" ฉีหลิงทรงยกยิ้มขณะทรงตรัสถามเสียงขัน พระเนตรคมฉายแววข่มองค์ชายรองยังเห็นได้ชัด
"หากเขาไม่ได้ยิน เขาก็หูหนวกแล้วล่ะเพคะ" เมิ่งลี่ฟานยังไม่หยุด
"องค์หญิง!" ฉินซ่งหมิงทรงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ทรงจ้องมององค์หญิงเสียตาเขียวปั๊ด! ในขณะที่นางก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่พระองค์

***Hightlight 2***
"อย่ากินแต่เนื้อ มันไม่ดีต่อสุขภาพของเจ้า" ฉินซ่งหมิงทรงตรัสกับองค์หญิง เมิ่งลี่ฟานได้ยินก็แค่นเสียงหัวเราะ สีหน้าของเธอบอกชัดเจนว่าเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินองค์ชายรองกล่าวราวกับว่าเขาเป็นห่วงสุขภาพเธอมากอย่างนั้นแหละ ฟังดูขัดหูยิ่ง
"ข้านึกแปลกใจนักที่เสด็จพี่รองเป็นห่วงสุขภาพข้าเช่นนี้"
"เจ้าเป็นองค์หญิงที่ข้ารัก เป็นพระขนิษฐาของข้า ข้าย่อมต้องเป็นห่วงสุขภาพของเจ้าไม่ใช่หรือ?" ฉินซ่งหมิงทรงยกยิ้มกวนอารมณ์ เมิ่งลี่ฟานเห็นเขายิ้มเช่นนั้นก็นึกอยากจะยกจอกน้ำชาสาดหน้าเขายิ่งนัก แต่เธอก็รู้ว่าไม่ควรทำเพราะมีสายพระเนตรของแม่ทัพทมิฬคอยจ้องมองอยู่
วันนี้แม่ทัพทมิฬย้ำกับเธอนักหนาว่าความโกรธนั้นเป็นภัยต่อเธอ หรือเขาตั้งใจจะให้เธอฝึกความอดทน เลยได้ส่งเทียบเชิญไอ้บ้านี่มาช่วยเธอฝึกโดยเฉพาะ!
"เช่นนั้นเสด็จพี่รองก็ทรงเสวยเสียให้มากนะเพคะ โดยเฉพาะปลาในจานนั้น ข้าเคยได้ยินมาว่าการรับประทานปลานั้นช่วยทำให้ความจำดีขึ้น เผื่อว่าปลาที่ทรงกำลังจะเสวยนั้นจะช่วยย้ำเตือนความทรงจำที่อาจจะเลอะเลือนไปบ้างของเสด็จพี่ เสด็จพี่ยังไม่ทันจะแก่ด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนว่าตรงนี้ของเสด็จพี่จะเลอะเลือนไปไม่น้อยแล้ว" เมิ่งลี่ฟานใช้มือขวาจับตะเกียบครีบเนื้อปลาให้กับองค์ชายรอง ส่วนมือซ้ายของเธอก็จิ้มลงบนศีรษะตัวเองขณะพูด
ฉินซ่งหมิงทรงหางคิ้วกระตุก วาจาขององค์หญิงนั้นคมเสียยิ่งกว่ากระบี่ เพียงไม่กี่ประโยคนางก็สามารถหาเรื่องมาด่าพระองค์ได้อีกแล้ว
ฉีหลิงทรงทอดพระเนตรมองสองคนที่จิกกัดกันไปมาอย่างนึกสนุก ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ช่างน่าสนใจไม่ใช่น้อย คงจะเป็นความสัมพันธ์ที่ทั้งรักทั้งแค้นกระมัง แต่ไม่ว่าสองคนนี้จะมีความสัมพันธ์ที่เคยลึกซึ้งกันเช่นไรก็ตาม แต่สิ่งที่ฉีหลิงทรงสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนนั้นก็คือ แววตาที่องค์หญิงฉินอ้ายเอ๋อร์ใช้มององค์ชายรองฉินซ่งหมิงนั้น บอกพระองค์ว่านางไม่เหลือเยื่อใยใดๆให้กับฉินซ่งหมิงแล้วจริงๆ แตกต่างจากองค์ชายรองที่ยังคงมองนางอย่างไม่พอใจยามเมื่อเห็นนางมีท่าทีเอนเอียงมาหาพระองค์