ก็แค่...คนเคยรัก

"นับจากนี้เธอต้องเลิกยุ่งกับผู้ชายทุกคน! ไปบอกผู้ชายทั้งหมดที่เธอรู้จักว่าเธอมีลูกมีผัวแล้ว! ไปบอกพวกมันว่าพ่อของลูกไม่อนุญาตให้เธอหาผัวใหม่!"

เธอ...ยอมทิ้งครอบครัว ยอมทิ้งอนาคตและความฝันเพื่อตามมาใช้ชีวิตอยู่กับ...เขา
สามปีที่อยู่ด้วยกันมา แม้จะลำบากแค่ไหนเธอก็มีความสุข ยิ่งอยู่ด้วยก็ยิ่งรักเขามากขึ้นแบบไม่มีที่สิ้นสุด
ความรักของเธอเริ่มจากศูนย์ เต็มปรี่จนล้นเกินร้อย รักเขามากกว่าที่รักตัวเอง รักเขาแบบไม่มีเผื่อใจ
แต่เมื่อได้รู้ว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย ความรักครั้งแรกก็มาถึงทางตัน

"พี่เคยรักบัวบ้างไหม? ฮึก! ตอบมาสิพี่เพลิง พี่เคยรักบัวบ้างหรือเปล่า ตลอดสามปีที่เราอยู่ด้วยกันมา"
"ไม่เคย ไม่เคยมีสักครั้งที่ฉันรู้สึกว่ารักเธอ สำหรับฉันเธอเป็นเหมือนภาระ"
"ภาระ?"
"ใช่ เธอน่ะเป็นภาระของฉัน ส่วนฉันก็เป็นเหมือนความผิดพลาดในชีวิตเธอ ไม่มีฉันเธอจะมีความสุข ได้อยู่อย่างสุขสบายเหมือนที่เคยเป็น เธอจะได้มีอนาคตเหมือนคนอื่น ๆ เราสองคนไปกันไม่รอดหรอก!"

จุดจบของความรักครั้งนั้นคือการแยกทาง
ทว่าสี่ปีให้หลัง...เขาและเธอก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในสถานะคนเคยรัก

"บัวคิดว่าพี่อาจจะตายไปแล้ว ฮึก! เอาแต่คิดว่าพี่คงจะลำบากอยู่ที่ไหนสักแห่ง ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีกครั้งแล้วพี่ก็สบายกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลย อยู่ในเพนท์เฮาส์ราคาเป็นร้อยล้าน ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมแพง ๆ มีของหรูหราเยอะแยะไปหมด"
"ถ้าได้มาเห็นว่าฉันลำบากหรือตายไปแล้วจริง ๆ จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาหรือไง?" 
"ไม่หรอก ฮึก! บัวไม่ได้อยากเห็นพี่ลำบากหรอก แต่บัวแค่สงสัยฮึก! พี่เคยคิดจะกลับมาหาบัวบ้างไหม?"
"แล้วทำไมฉันต้องกลับไปหาเธอ?"
"นั่นสิเนอะ ทำไมพี่เพลิงต้องกลับมาหาบัวด้วยในเมื่อวันนั้นพี่เป็นคนพูดเองว่าไม่เคยรักบัว ฮึก! พี่บอกว่าบัวเป็นภาระ"
"อย่าบอกนะว่ายังรักฉันอยู่อีก?" 
"ไม่รักแล้วค่ะ"

ขอฝากนิยายของคนเคยรัก ชุ่มฉ่ำด้วยน้ำตาแห่งความเศร้าและความสุข
ตบท้ายด้วยความฟินไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ
แล้วเรามาหยุมหัวอิพี่เพลิงไปพร้อมกันค่ะ