สวัสดีอันยอง HEllO안녕

ความต่างที่ทำให้เราบังเอิญเจอกัน ห้วงคะนึงที่ขาดหาย ไขว่คว้ามาประดิษฐ์ให้สมบูรณ์ สัมผัสที่ดึงดูด ไอร้อนที่แผดเผา ส่งกายขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า สู่ปรโลกจมดิ่งอเวจี กระเส่าสั่นเครือในเรือนแขน

ทุกอย่างถูกบันทึกเก็บไว้ในทุกช่วงเวลาที่ผลึกน้ำแข็งเล่นแสงกระทบคล้ายคริสตัลสีขาวบริสุทธิ์ล่วงโรยลงมา เคล้าคลอไปกับเพลงบรรเลงคลาสสิค ที่ลงตัวกับเสียงหัวเราะหวานกังวานใส

"ผมหวังนะ"

"หวังอะไรครับ"

"หวังว่าถ้าหากผมยื่นมือให้คุณ คุณจะยื่นมือมาจับมือผมไหม"

"ไม่ครับ เพราะผมรู้ว่ามืออย่างเดียวมันคงไม่พอเท่ากับเดินเข้าไปให้คุณกอดผมทั้งตัว"