ลึกลงไปในความทรงจำ

หนึ่งชีวิตหลงลืมทุกอย่างที่เคยจำ กับอีกชีวิตที่จดจำทุกอย่างไม่เคยลืม พานพบบรรจบกันด้วยแรงปรารถนาแห่งโชคชะตา แล้วผู้ใดเล่าจะล่วงรู้ว่า แท้จริงแล้วเป็นสุขหรือโศกที่โชคชะตาจะเวทนามอบให้

ปลายเดือนเมษาอันระอุอ้าวในปีนั้นอ้ายได้พบกับพระอาทิตย์ดวงหนึ่ง ท่ามกลางอวลความหม่นมัว เขาคนนั้นกลับเฉิดฉาย แจ่มใส และดูไม่เข้าพวกมากเท่าที่อ้ายจะรู้สึกได้ ใครจะไปคิดว่า ดวงอาทิตย์ที่สาดแสงเรืองรองจนชวนให้แยงตาดวงนั้นไม่ได้ดวงใหญ่อย่างที่คิด และใกล้จะถึงคราวมอดดับเต็มที เเม้ว่าต้นกำเนิดแห่งแสงนั้นจะจมหายลับไปแล้วใต้คลื่นทะเล หากแต่เศษซากความสว่างที่ยังทิ้งตัวตกค้างเอาไว้ในอ้อมกอด ก็อบอุ่นเสียจนอ้ายไม่อาจแสร้งว่าลืมเลือน