คุณหนูสี่สุดแกร่งแห่งจวนเจ้าเมืองหฤโหด (เล่ม ๒)

อีกแล้ว.. ความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว
ในห้วงความมืดมิดที่ไร้ก้นบึ้ง หลินซีได้เห็นภาพเหตุการณ์ต่างๆ พรั่งพรูเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทั้งสงคราม เสียงกรีดร้อง และเลือดที่ไหลชโลมไปทั่วทั้งแผ่นดินประหนึ่งทะเลโลหิต
หลินซียืนอยู่กลางสมรภูมิรบด้วยอาการเหม่อลอย…ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ เลือดที่ข้นคลั่กไหลออกมาจากคอของคนที่เคยฆ่าไป คนที่คิดว่าตายไปแล้ว กลับแสยะยิ้มออกมา ขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
ใบหน้านั้นเป็นไอ้สารเลวที่ถูกระเบิดจนแหลกเป็นจุล โดยวิชาลับของนางมิใช่หรือ?
จักรพรรดิทรราชย์หมิงอู่
“คิดว่าเจ้าจะชนะข้าไปแล้วงั้นหรือ ไฉ่หลินเอ๋ย?”
หลินซีไม่ได้ตอบอะไรออกไปทั้งนั้น รอบข้างของนางเต็มไปด้วยซากศพมากมาย ทั้งเหล่าทหารของแคว้นฉีและแคว้นหมิง ที่เข้าร่วมสงครามต่อสู้เพื่อแย่งชิงแผ่นดิน ซากศพของทหารทั้งสองฝ่ายเรียงรายเป็นทุ่งสังหาร เบื้องหน้า ซากศพสูงตระหง่านดั่งขุนเขา กลับมีเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่
หลินซี
เคร้ง!
กระบี่ที่ถืออยู่ในมือได้หลุดร่วงลงจากมืออย่างประหลาด หลินซีมองดูมือทั้งสองข้างที่ชุ่มไปด้วยเลือดแดงฉาน พลันกวาดสายตาหันไปมองรอบข้างด้วยแววตาหดหู่
บรรยากาศช่างมืดมนประดุจเป็นวันสิ้นโลก กลิ่นเหม็นหึ่งโชยของซากศพลอยมาตามอากาศ ไม่มีผู้ใดเหลือรอดจากการฆ่าล้างครั้งนี้เลย
หลินซีเดินไปมารอบสมรภูมิรบ พยายามหาผู้รอดชีวิต
ทว่าเหมือนโชคชะตากลั่นแกล้ง นางกลับพบกับคนรู้จักมากมายที่นอนเรียงรายอยู่ ณ ข้างกำแพงเมือง รวมไปถึงร่างอันไร้ชีวาของสหายสนิทที่โตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก
“หย่าลี่…” สหายสนิทคนแรกของหลินซี
“เทียนฮั่ว…” สหายสนิทอีกคน ที่มีนิสัยแปลกประหลาดราวกับมิใช่คนจากโลกนี้ ทั้งยังดูน่ารำคาญ แต่กลับจริงใจในมิตรภาพอย่างยิ่ง
บัดนี้ทั้งสองคนมิอาจหายใจได้อีกต่อ ร่างของพวกเขาถูกผ่าครึ่งอย่างสยดสยอง แขนแต่ละข้างของพวกเขาล้วนแหลกไม่มีชิ้นดี
นี้คือความโหดร้ายของสงคราม!