รักสลับหัวใจ

"อื้อออออ"

แม้ว่าแวบแรกจะรู้สึกเหมือนไฟฟ้าช็อตเข้ามาในร่างกาย แต่เมื่อได้สติ อัญชญาก็พยายามดิ้นหนีทั้งร่างกายและริมฝีปากที่กำลังถูกครอบครอง

"ปะ ปล่อยนะ"

เสียงเล็กเปล่งออกมาในจังหวะที่ไอยเรศถอนริมฝีปากออกมาเล็กน้อย

"ทำไมล่ะ ถ้าผัวจะจูบเมีย"

"ฉันไม่ใช่"

"ไม่ใช่อะไร"

ไม่ใช่ภูรดา เธอไม่ใช่เมียของเขา!

ทั้งที่อยากจะตะโกนออกไปเช่นนั้น หากอัญชญาก็ไม่อาจทำได้ เพราะถ้าเธอพูดความจริงออกไป นั่นเท่ากับว่าการสวมรอยเข้ามาหาคนที่ทำร้ายน้องสาว จะต้องยุติลงตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยด้วยซ้ำ
เมื่อเธอไม่ตอบ ริมฝีปากของไอยเรศก็กดจุมพิตร้ายลงมาอีกครั้ง

"พะพอแล้ว น้องดายังจำอะไรไม่ได้"

"ฉันก็กำลังทบทวนความจำของเธออยู่นี่ไง"

เสียงกระซิบเขาดุดัน ขณะจ้องลึกมาในดวงตาเธอ

"จำรสจูบของฉันได้ไหม"

"ไม่"

ไม่สิ ถ้าเธอยังพยายามปฏิเสธ เขาก็จะไม่ยอมหยุด เพื่อให้สถานการณ์เลวร้ายในตอนนี้ผ่านพ้นไปก่อน เสียงหวานๆ ที่พยายามบังคับไม่ให้สั่นพร่าตามความรู้สึก ก็กลายเป็นตอบรับแทน

"จำได้ จำได้แล้วค่ะ พอก่อน"

คล้ายจะได้ผล เมื่อเขาหยุดในทันที ทว่าวินาทีถัดมาใบหน้าหล่อก็กระตุกยิ้มเย็น กระซิบเสียงเข้มที่ชวนให้ขนลุกไปถึงหัวใจ!

"เธอไม่ใช่ภูรดา"