กลเล่ห์บ่วงเสน่หา

หลังจากที่เจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันเพราะถูกวางยา แล้วมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วย ภริตาก็คิดว่าตัวเองคงจะรอดตายแล้ว... แต่ทว่าทำไมสิ่งที่คิดกับสิ่งที่ได้มันไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียว

"ฉันคิดว่าเธอไม่ได้ปวดท้องนะ"

เสียงกระซิบนั้นดังชิดขึ้นที่ใบหู มันทำให้เธอถึงกับขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก สติสัมปชัญญะที่มีอยู่ก็เหือดหายออกไปหมดจนแทบจะไม่เหลือ

ภริตาหันขวับไปมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างตื่นตระหนก ตอนนี้ลมหายใจของเธอเริ่มหอบกระเส่า ร่างกายก็รู้สึกวูบวาบอย่างน่าประหลาด... และเมื่อยิ่งถูกเขาจ้องกลับมาด้วยสายตาคาดคั้นแบบนั้น เนื้อตัวภายในก็ยิ่งร้อนผะผ่าวอย่างควบคุมไม่ได้

"ไม่ค่ะ หนูปวดท้อง ขอร้องคุณช่วยขับรถเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ" ภริตากัดริมฝีปากล่างจนรู้สึกเจ็บพลางส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่เขายัดเยียด

"อย่าโกหก... รู้ไหมว่าฉันเกลียดคนโกหกที่สุด"

คราวนี้หญิงสาวกลับมาจนมุมอีกครั้ง "พรีม... พรีม ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรค่ะ มันร้อนไปหมด" จนสุดท้ายเธอก็ไม่สามารถโกหกกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

คราวนี้ริมฝีปากร้ายกาจจึงยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจ

แน่ล่ะ... เธอไม่รู้ แต่เขารู้

**************************************

ตอนนี้ความรู้สึกแปลกใหม่เริ่มทำให้เธอหัวหมุนจนควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้

รับรู้เพียงปลายลิ้นร้อนกวาดไปกับเพดานปากแสนอ่อนไหวจนหญิงสาวรู้สึกถึงความเสียวซ่านแทรกผ่านขึ้นมาตามแนวสันหลัง

ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นกำลังตรึงความคิดและจิตใจของเธอให้หลงมัวเมา

ยิ่งเป็นแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้สติของเธอกระจัดกระเจิงหนีหาย สติสัมปชัญญะเริ่มสั่นคลอนอย่างไม่รู้ตัว

กระทั่งรู้สึกได้ว่าความเย็นเยียบที่ถวิลหานั้นแปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนทบทวี จึงคิดที่จะหนีห่าง

แต่ทว่าคนตัวโตกว่ากลับไม่ยินยอม !

**************************************


*** ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ***